Η άγνωστη ιστορία των αμερικανικών “Gun Trucks” στον Πόλεμο του Βιετνάμ | VIDEO

Defence Redefined

21/06/2020

Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, η αποστολή του Σώματος Μεταφορών των ΗΠΑ, ήταν η μεταφορά φορτίων με εφόδια, από τα παράκτια λιμάνια Qui Nhon και Cam Ranh Bay σε εσωτερικές βάσεις στο Bong Son, An Khe, Pleiku, Da Lat και στο Buon Ma Thuot.

Οι υλικοτεχνικές ανάγκες του Στρατού ήταν τεράστιες, και τα κομβόι των φορτηγών μερικές φορές έφταναν τα 200 στον αριθμό. Αυτά τα τεράστια κομβόι ήταν δελεαστικοί στόχοι για τις ομάδες ανταρτών Viet Cong, οι οποίες συχνά έκαναν ενέδρα στα φορτηγά, σε απομακρυσμένες περιοχές.

Μία μονάδα που συχνά έπεφτε θύμα τέτοιων επιθέσεων ήταν η 8η Ομάδα Μεταφορών, με έδρα το Qui Nhon. Δύο επικίνδυνα τμήματα της Διαδρομής μεταξύ του Qui Nhon και του Pleiku ήταν οι αγαπημένες ζώνες των Viet Cong, το “Devil’s Hairpin” στο An Khe Pass και το “Ambush Alley” κάτω από το Mang Giang Pass καθώς εκεί, περιστατικά συνέβαιναν σχεδόν καθημερινά.

Η παροχή ασφάλειας στα τεράστια κομβόι φορτηγών αποδείχθηκε σχεδόν αδύνατη, καθώς οι στρατιωτικές μονάδες της Αστυνομίας δεν είχαν μεγάλους αριθμούς ανθρώπινου δυναμικού για να προστατεύσουν όλη την διαδρομή. 

Άλλες στρατιωτικές μονάδες έλεγχαν μόνο κάποια σημεία του δρόμου και έτσι, η ασφάλεια του κάθε φορτηγού αποτελούσε ευθύνη του πληρώματος του. Αρχικά, το έκαναν με οπλισμένα τζιπ, αλλά αυτά γρήγορα αποδείχθηκαν ανεπαρκή σε σύγκριση με τα βελτιωμένα όπλα και τις τακτικές των Viet Cong. 

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1967, μια ιδιαίτερα καταστροφική επίθεση σκότωσε επτά οδηγούς, τραυμάτισε 17 και κατέστρεψε 30 φορτηγά. Έτσι για να προστατευθούν τα φορτηγά από τις επιθέσεις, επινοήθηκαν τα “Gun Truck”  (Οπλισμένα φορτηγά). Το νέο όχημα ήταν ένα φορτηγό 2,5 τόνων με προστασία από αμμόσακους τοποθετημένους στο πήγμα και οπλισμένο με δύο πολυβόλα M60. Τα κομβόι, μείωσαν επίσης των αριθμό των φορτηγών στα 100 ούτως ώστε να υπάρχει ένα Gun Truck για κάθε 10 φορτηγά. 

Σε περίπτωση ενέδρας, ο ρόλος του  Gun Truck ήταν να μπει μέσα στην ζώνη πυρός κατά τα πρώτα λεπτά της επίθεσης για να διασπάσει τους επιτιθέμενους με την δύναμη του. Τα πρώιμα σχέδια αποδείχτηκαν ελαττωματικά, καθώς οι προστατευτικοί σάκοι έδιναν βάρος στο φορτηγό όταν απορροφούσαν νερό από τις συχνές βροχοπτώσεις.

Αργότερα οι αμμόσακοι αντικαταστάθηκαν με ατσάλινη επένδυση και θωράκιση από άλλα οχήματα του στρατού. Το πλήρωμα αποτελείτο από τον οδηγό, τους δύο πυροβολητές, έναν επικεφαλή και μερικές φορές από έναν στρατιώτη οπλισμένο με εκτοξευτή χειροβομβίδων M79. 

Παρά την αυξημένη ασφάλεια, οι μονάδες μεταφοράς αναγκάζονταν να βελτιώνουν συνεχώς τον σχεδιασμό των Gun Trucks. Τα φορτηγά των δυόμισι τόνων ήταν αδύναμα και η προσθήκη θωράκισης και οπλισμού τα επιβράδυνε. Έτσι τα “Gun Trucks” αντικαταστήθηκαν από φορτηγά πέντε τόνων. Πολλές φορές τα πληρώματα έδιναν ψευδώνυμα στα “Gun Trucks”, όπως “Deuce is Wild”, “Cold Sweat”, ” Iron Butterfly” ή “Pandemonium” και συχνά κοσμούσαν τα φορτηγά με εντυπωσιακές ζωγραφιές για πρόκληση εντυπωσιασμου και δέους στον αντίπαλο.

Ο οπλισμός τους όπως προαναφέρθηκε απαρτιζόταν από διάφορους συνδυασμούς όπλων όπως το πολυβόλο M60, τα πολυβόλα 0.50” και τα πολυβόλα XM 134 miniguns. Αντιαεροπορικά όπλα, όπως το Quadmount 0.50” χρησιμοποιήθηκαν επίσης μέχρι το 1969. 

Συνολικά, τροποποιήθηκαν περίπου 300 έως 400 φορτηγά. Οι ανώτεροι Αξιωματούχοι, είδαν τα “Gun Trucks” 5 τόνων ως προσωρινή λύση μέχρι να φτάσουν στο Βιετνάμ αρκετά θωρακισμένα οχήματα V-100. Ωστόσο, μέχρι το 1970 έγινε προφανές σε όλους ότι το V-100 ήταν παγίδα θανάτου και είχε αρκετά επιχειρησιακά προβλήματα. Έτσι τα φορτηγά όπλα συνέχισαν να εξυπηρετούν τον Στρατό έως ότου η τελευταία αμερικανική εταιρεία φορτηγών αποσύρθηκε από το Βιετνάμ το 1972. Με το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ, η ανάγκη των “Gun Trucks” εξαλείφθηκε και τα περισσότερα είτε καταστράγηκαν είτε επέστρεψαν στην αρχική τους σχεδίαση. Ένα φορτηγό τύπου M54 το οποίο ονομάστηκε από το πλήρωμά του “Eve of Destruction”, επέστρεψε ανέπαφο και εκτίθεται στο Μουσείο Μεταφορών Στρατού στο Fort Eustis της Βιρτζίνια.

Με πληροφορίες από: Smithsonian Channel

Διαβάστε επίσης: