ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ

Πρόσφατο δημοσίευμα περί αντικατάστασης των Επιθετικών Ελικοπτέρων (ΕΕΠ) της Εθνικής Φρουράς (Ε.Φ) Mi35P, αποτέλεσε την αφορμή της παρούσας έρευνας. 

Σκοπός μας είναι να παρουσιάσουμε τις πιθανές επιλογές της Ε.Φ και δεν θα ασχοληθούμε με το κομμάτι των αιτιών που οδήγησαν στην απόφαση αυτή (αν τελικώς υλοποιηθεί σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “Ο Πολίτης”).

Το δημοσίευμα λοιπόν ανέφερε πως τα έντεκα Mi35P θα πωληθούν στη Σερβία έναντι 300 εκ € και στη θέση τους θα αποκτηθούν άμεσα 6 επιθετικά ελικόπτερα + 6 στο εγγύς μέλλον.

Η ιστορία των Mi35P στην ΕΦ και οι επιχειρησιακές προεκτάσεις

Τα δώδεκα ρωσικά ΕΕΠ αποκτήθηκαν το 2001, με ένα από αυτά να χάνεται από ατύχημα τον Ιούλιο του 2005. Μαζί με τα τέσσερα εξοπλισμένα ελικόπτερα Gazelle της γαλλικής Aerospatiale, τα τρία ΑW-139 και το Bell 206 αποτελούν το σύνολο των ελικοπτέρων της ΕΦ. Την περίοδο που αποκτήθηκαν, αποτελούσαν σχεδόν μονόδρομο και ολοκλήρωναν τον εξοπλιστικό σχεδιασμό ρωσικών συστημάτων μαζί με τα Τ-80, BMP-3, S-300.

Επιχειρησιακά πλεονεκτήματα 

Το Mi35P είναι αντιπροσωπευτικό ΕΕΠ της Ρωσικής φιλοσοφίας, που συνδυάζει τις ικανότητες ενός επιθετικού ελικοπτέρου με τις μεταφορικές ικανότητες ενός ελαφρού μεταφορικού, εξ’ου και ο ιδιότυπος τίτλος του “gunship” σε αγγλική. Αυτό προσδίδει το πλεονέκτημα της δυνατότητας μεταφοράς ομάδων Ειδικών Δυνάμεων με τις οποίες στη συνέχεια τα ΕΕΠ έχουν τη δυνατότητα να εκτελέσουν συνεργατικές επιχειρήσεις. Βέβαια, την τελευταία δεκαετία, δυτικοί παραγωγοί ελικοπτέρων παρουσίασαν υβριδικές λύσεις στις οποίες μεταφορικά ΕΠ, οπλίστηκαν και μετατράπηκαν σε εξοπλισμένα. Ακολούθησαν δηλαδή την αντίθετη προσέγγιση με τους Ρώσους.  

Μάλιστα με αυτές τις σχεδιάσεις, έλαβαν μέρος σε διαγωνισμούς προμήθειας ΕΕΠ. 

Τα Mi35P προσφέρουν επίσης στην ΕΦ το πλεονέκτημα της χρήσης του αντιαρματικού (ΑΤ) βλήματος 9M120 ATAKA με εμβέλεια 6 χλμ. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την έως τώρα αδυναμία των Αντιαεροπορικών (Α/Α) μέσων των κατοχικών δυνάμεων να εμπλέξουν στόχους σε αυτές τις αποστάσεις προσδίδουν στην ΕΦ μεγάλο πλεονέκτημα, καθώς τα συγκεκριμένα ΕΕΠ μπορούν να εκτοξεύσουν τα ΑΤ τους βλήματα από ασφαλείς για αυτά αποστάσεις.

Τέλος, το μεγάλο ωφέλιμο φορτίο των 1.500 κιλών εξωτερικού φορτίου το οποίο μεταφράζεται σε πολλούς συνδυασμούς ΑΤ πυραύλων με διατρητικότητα έως και  800 χιλ, ρουκετών S-8 των 80 χιλ και C-24B των 120 χιλ και φυσικά το εξαιρετικό δίκαννο πυροβόλο Gsh-30-2 των 30χιλ με βεληνεκές τα 2.200μ. Με λίγα λόγια δηλαδή, τα Mi35P της Διοίκησης Αεροπορίας της ΕΦ έχουν τη δυνατότητα να καταστρέψουν οποιοδήποτε οπλικό σύστημα υπηρετεί στις κατοχικές δυνάμεις την παρούσα στιγμή.

Επιχειρησιακές αδυναμίες 

Ωστόσο, τα συγκεκριμένα ΕΕΠ παρουσιάζουν και κάποιες κατά την άποψή μας αδυναμίες.

Στις ανοιχτές πηγές δεν υπάρχουν επιβεβαιωμένες πληροφορίες αν τα Mi35P της ΕΦ έχουν λάβει δυνατότητες νυχτερινού αγώνα. Δεν δυνάμεθα να εκφέρουμε άποψη επ’ αυτού του ζητήματος, καθώς οτιδήποτε γράφουμε προέρχεται αποκλειστικώς και μόνο από ανοιχτές πηγές οι οποίες διασταυρώνονται.

Διαβάστε επίσης: 05 Ιουλίου 2006 | Πτώση Ελικοπτέρου Mil-35P της Εθνικής Φρουράς

Δεύτερη αδυναμία, αποτελεί η αυτονομία των 450 χλμ η οποία φυσικά μειώνεται σε συνθήκες μάχης. Εκ πρώτης όψεως τα 450 χλμ φαίνονται πολλά, αλλά δεν επιφέρουν την πολυπόθητη επιχειρησιακή διαφορά επί του πεδίου, αφού δεν μπορούν να εξασφαλίσουν αποστολές στα όρια της κυπριακής ΑΟΖ ή στις απέναντι της Κύπρου Μικρασιατικές ακτές προς προσβολή των εκτοξευτών βαλλιστικών πυραύλων BORA που σίγουρα θα δράσουν εναντίον των κρίσιμων υποδομών και εγκαταστάσεων της ΚΔ.

Η τρίτη αδυναμία είναι το μεγάλο Operational Cost που έχει ένα οπλικό σύστημα τεχνολογίας του 1990 και αυτών των διαστάσεων. Κι αυτό για ένα ΑΕΠ σαν της ΚΔ είναι κομβικό.

Εδώ να πούμε ότι το εξοπλιστικό πρόγραμμα  των 300 εκ € για την ΚΔ των 15 δις € ΑΕΠ αντιστοιχεί σε εξοπλιστικό 4 δις για την Ελληνική Δημοκρατία των 200 δις ΑΕΠ…

Εξοπλισμένα Ελικόπτερα Gazelle της ΕΦ. Η πιστοποίηση σε αυτά των οπλικών συστημάτων και βοηθημάτων που θα φέρουν τα νέα ΕΠ, θα ήταν μια πολύ καλή λύση

Μελλοντικές προκλήσεις στο Θέατρο Επιχειρήσεων (Θ.Ε) της Κύπρου

Ως το βασικό αεροπορικό μέσο της ΕΦ, τα Mi35P θα κληθούν να αναλάβουν βασικό ρόλο στις νέες προκλήσεις επί του Θ.Ε της Κύπρου. Αυτές είναι:

1. Η επικείμενη αναβάθμιση του παράνομου αεροδρομίου (ΑΔ) του Λευκονοίκου σε Αεροπορική Βάση (ΑΒ) για μη επανδρωμένα (ΜΕΑ).
2. Η επικείμενη (ανακοινώθηκε προ μηνών) κατασκευή ναυτικής βάσης στο κατεχόμενο Τρίκωμο Αμμοχώστου.
3. Η αναβάθμιση των Α/Α μέσων που θα τοποθετηθούν στα Κατεχόμενα προκειμένου να εξασφαλίσουν τις δύο προαναφερθείσες βάσεις. Είναι απολύτως βέβαιο πως η δημιουργία των βάσεων αυτών, θα συμπαρασύρει στην Κύπρο συστήματα όπως Korkut, S-125Μ1 Pechora Μ1 και γιατί όχι και Hisar A/A+. Το μάθημα από την Al-Watiya έχει γίνει μάθημα.
4. Η αύξηση του αριθμού των ΜΕΑ.
5. Η σταδιακή εισαγωγή σε υπηρεσία των Μη Επανδρωμένων Σκαφών Επιφανείας Ulaq.
6. Η ανάγκη για κάλυψη των πλατφορμών εξορύξεως υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ.
7. Η εισαγωγή συστημάτων Ηλεκτρονικού Πολέμου (ΗΠ) τουρκικής κατασκευής και η ανάγκη συστήματος αυτοπροστασίας επί των ΕΕΠ.
8. Η ανάγκη για δυνατότητα διασύνδεσης με τα υπόλοιπα μέσα της ΕΦ, ΠΝ, ΠΑ και ΕΣ προκειμένου να μπορούν να συμμετέχουν σε δικτυοκεντρικές επιχειρήσεις.

Κατά συνέπεια, η ΕΦ θα έπρεπε να αποφασίσει αν θα επένδυε περεταίρω στα Mi35P ή αν θα τα αντικαταστούσε με άλλα πιο σύγχρονα, χαμηλότερου κόστους και υψηλότερης επιχειρησιακής αξίας.

Οι πιθανές υποψηφιότητες

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες κατασκευαστών ελικοπτέρων (Επιθετικών και Εξοπλισμένων-Πολλαπλών ρόλων) στους οποίους η ΕΦ έχει ή δεν έχει τη δυνατότητα να αποταθεί για την προμήθεια. Αυτοί είναι:

1. Ευρωπαίοι κατασκευαστές
2. Αμερικανοί κατασκευαστές
3. Κατασκευαστές λοιπών χωρών

Ας μελετήσουμε μια μία τις κατηγορίες και ας προσπαθήσουμε με τη μέθοδο της ατόπου απαγωγής να μαντέψουμε τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθεί η ΕΦ: 

Ευρωπαίοι κατασκευαστές

1. Airbus

Η Airbus, στην κατηγορία Light Helicopters προσφέρει τα H125M,  H145M, ενώ στις υπόλοιπες κατηγορίες προσφέρονται εξοπλισμένες / ναυτικές εκδόσεις  των γνωστών μας Daulphin, S.Puma, NH 90, καθώς και το καθαρόαιμο ΕΕΠ Tiger. 

Διαβάστε επίσης: Airbus H160M “Guepard” | Ένα πραγματικό πολυεργαλείο, πρέπει να απασχολήσει Αθήνα και Λευκωσία

Εντυπωσιακή σχεδίαση αποτελεί το H160M το οποίο ενσαρκώνει τη νέα φιλοσοφία των εξοπλισμένων ΕΠ που προαναφέραμε, αλλά ακόμη βρίσκεται στο στάδιο της σχεδίασης.

Το Η145Μ της Airbus

Θεωρούμε πως η μόνη ρεαλιστική πρόταση της Airbus αποτελεί το H145M, καθώς το H125M είναι μικρό.

Για τα Tiger, η κίνηση της Αυστραλίας των 1,397 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ΑΕΠ να τα αντικαταστήσει λόγω υψηλού επιχειρησιακού κόστους λέει πολλά. Αλλά και οι υπόλοιπες προτάσεις της Airbus  κατά την άποψή μας ξεφεύγουν από τις οικονομικές δυνατότητες της ΚΔ.

2. Leonardo

Η Leonardo προσφέρει στρατιωτική έκδοση του AW139, το AW139M οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διάφορες αποστολές όπως υποστήριξη πεδίου μάχης και ένοπλης συνοδείας. Το υπόψη ελικόπτερο θα προσέδιδε ναι μεν ομοιοτυπία στα ιπτάμενα μέσα της ΕΦ αλλά το μεγάλο του (και απαγορευτικό κατά την άποψη μας μειονέκτημα) είναι η μη δυνατότητα χρήσης κατευθυνομένων αντιαρματικών πυραύλων (επί του παρόντος τουλάχιστο). Το υπόψη ελικόπτερο σύμφωνα με τον κατασκευαστή μπορεί να φέρει μόνο πολυβόλα διαμετρήματος μέχρι 0,50″ και εκτοξευτές ρουκετών 70 χιλ αναρτημένα σε εξωτερικούς πυλώνες. 

Λοιπές επιλογές της Leonardo, το AW159 και το AW249, είναι οι δύο ιταλικές προτάσεις με το πρώτο να αποτελεί περισσότερο επιλογή ναυτικών επιχειρήσεων, ενώ το δεύτερο να μην έχει εισέλθει σε υπηρεσία με ότι κι αν σημαίνει αυτό.

Το AW 139 της ΕΦ που έλαβε μέρος στο φετινό Ηνίοχο

Το Α-129, το εν ενεργεία ΕΕΠ του Ιταλικού Στρατού δηλαδή, θα μπορούσε να είναι μια επιλογή για αγορά μεταχειρισμένων μονάδων. Όμως θα πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι η γραμμή παραγωγής του έχει κλείσει και η μόνη που λειτουργεί είναι αυτή της ΤΑΙ που κατασκευάζει το τουρκικό παράγωγο Τ-129. Θα ήταν κίνηση μεγάλου ρίσκου από την ΕΦ, να αποκτήσει ένα μέσο που κατά πάσα πιθανότητα τα ανταλλακτικά του θα παράγονται μόνο στην Τουρκία….

Κατά συνέπεια, οι μόνες ρεαλιστικές ευρωπαϊκές επιλογές οι οποίες «συμμορφώνονται» με τις απαιτήσεις της ΕΦ (με βάση πάντα τα όσα αναγράφονται στο δημοσίευμα) δηλαδή να μπορούν να παραδοθούν σύντομα, να είναι ελαφρού τύπου και εντός του προϋπολογισμού των 300εκ για 6 μονάδες, είναι το H145M της Airbus και το Agusta Westland 139M της Leonardo.

Αμερικανοί κατασκευαστές:

Ως γνωστόν το εμπάργκο πώλησης φονικών αμερικανικών οπλικών συστημάτων δεν έχει ακόμη αρθεί. Κατά συνέπεια, η όποια μελέτη των επιλογών που προσφέρουν οι Αμερικανοί κατασκευαστές, είναι χωρίς αντίκρισμα. 

Πάντως, τα τελευταία έτη έχουν αποσυρθεί πληθώρα συστημάτων από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, ιδιαιτέρως από το Σώμα των Πεζοναυτών. 

Διαβάστε επίσης: Super Cobra AH-1W | Το τέλος εποχής του θρυλικού ελικοπτέρου για τους Πεζοναύτες των Η.Π.Α – VIDEO

Θεωρούμε πως η ανάλυση των αμερικανικών επιλογών θα πρέπει να γίνει μόνο σε περίπτωση άρσεως του εμπάργκο των φονικών όπλων.

Κατασκευαστές λοιπών χωρών:

Στην κατηγορία αυτή μπορούμε να εντάξουμε τους Κινέζους, τους Νότιο Αφρικανούς, τους Ινδούς και τους Ιάπωνες κατασκευαστές με τα CAIC Z-10 και Harbin Z-19, Denel Rooivalk, HAL, Kawasaki OH-1 αντίστοιχα.

Θεωρούμε πως λόγω των γεωπολιτικών δεδομένων είναι απίθανο η Κυπριακή Δημοκρατία να προχωρήσει σε αγορά Κινεζικών οπλικών συστημάτων.

Επίσης θεωρούμε απίθανο η ΕΦ να αποκτήσει το Rooivalk, ένα ΕΕΠ που δεν έχει εξαχθεί πουθενά. Το δε γιαπωνέζικο κατασκευάστηκε μόνο σε 36 μονάδες κι έκτοτε σταμάτησε. Οπότε από την κατηγορία λοιποί κατασκευαστές απομένουν οι Ινδοί με το εντυπωσιακό HAL.

 HAL

Ακολουθούν δύο infogrpahics με τα τεχνικά χαρακτηριστικά των ΕΕΠ τα οποία κατά την άποψή μας συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες να αποκτηθούν.

Το ινδικό HAL αποτελεί κατά την άποψή μας την ιδανικότερη επιλογή σε καθαρόαιμο ΕΕΠ. Με δύο ευρωπαϊκούς κινητήρες, ραντάρ SAAB και ισραηλινούς αισθητήρες το ΕΠ είναι πολλά υποσχόμενο. Ακολουθεί φυσικά την τάση να φέρει και βλήματα αέρος – αέρος και αέρος – επιφανείας. Τα ευκόλως εννοούμενα, όπως συστήματα αυτοπροστασίας, παραλείπονται. Ιδιαίτερης προσοχής χρήζει το μέγιστο ύψος πτήσεως το οποίο σε συνδυασμό με τα βλήματα αέρος – αέρος θα μπορούσαν να αναλάβουν αποστολές που μέχρι τώρα το ΓΕΕΦ δεν έχει τη δυνατότητα να αναλάβει. Όμως, η προϊστορία των ινδικής κατασκευής ιπτάμενων μέσων δεν είναι και η πιο σταθερή (βλ. υπόθεση Tejas) κάτι που αποτελεί ένα επιχειρησιακό (και στρατηγικό θα μπορούσαμε να πούμε) ρίσκο για την ΚΔ.  

Σχεδιάγραμμα με τις δυνατότητες σε οπλικά συστήματα του HAL

Από την άλλη, το Η145Μ είναι ένα multi mission εργαλείο (ελβετικό σουγιά το ονομάζει η Airbus στο leaflet ) το οποίο έχει τη δυνατότητα να αναλάβει πολλές και διαφορετικές αποστολές ακόμη και σε περίοδο ειρήνης. Αν και αυτό, γνωρίζοντας την Ελληνική φιλοσοφία δεν είναι απαραιτήτως καλό. Το ΕΠ είναι συμβατό με το σύστημα H Force και με βάση τα γραφόμενα της κατασκευάστριας μπορεί να λάβει ότι οπλικό σύστημα ζητήσει ο εκάστοτε αγοραστής. Φέρει σύστημα για Fast Rope και απ’ ότι δείχνει είναι ένα μέσο το οποίο ταιριάζει σε χώρες και τσέπες όπως αυτές της ΚΔ. 

Το infographic της Airbus για το σύστημα H Force. 

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι από αυτά τα ΕΠ απέκτησε και η Σερβία. Οπότε η πιστοποίηση συστημάτων όπως ο Alas είναι πολύ πιθανή. 

Εν κατακλείδι, πιστεύουμε ακράδαντα ότι η ΚΔ θα πρέπει να προχωρήσει σε μια no risk λύση, με multi mission ΕΠ που να διαθέτουν σύστημα αυτοπροστασίας, δυνατότητα συνεργασίας με μη επανδρωμένα, δυνατότητα συνεργασίας με επίγεια τμήματα και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να φέρουν οπλικά συστήματα που να κάνουν τη διαφορά (ALAS,SPIKE NLOS, Air to Air). 

Το ότι κάποια στιγμή οι κατοχικές δυνάμεις θα αποκτήσουν υποτυπώδη Α/Α προστασία αυτό είναι σίγουρο. Και στο κομμάτι αυτό η ΕΦ θα πρέπει να είναι μπροστά. Με πυραύλους βεληνεκούς 50+ χλμ που να μπορούν να καθοδηγηθούν από το έδαφος ώστε να μην κινδυνεύει το ΕΠ, τα Α/Α των κατοχικών δυνάμεων δεν θα μπορούν να κάνουν και πολλά. 

Διαβάστε επίσης: Τροποποιημένα ελικόπτερα Gazelle από μισθοφόρους στην Μοζαμβίκη – Φωτογραφίες