Στις 20 Μαρτίου 1994, ο αγωνιστής της ελευθερίας, Θεόφιλος Γεωργιάδης, δολοφονείται έξω από το σπίτι του στην οδό Θουκυδίδου στην Αγλαντζιά. Οι εκτελεστές του ήταν κύπριοι εγκληματίες τους οποίος προσέλαβαν και πλήρωσαν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες για να εκτελέσουν τον Θεόφιλο Γεωργιάδη και να σταματήσουν έτσι την αγωνιστική του δράση.

O Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957 στην Ευρύχου. Ο πατέρας του Χαράλαμπος Γεωργιάδης ήταν αγωνιστής της ΕΟΚΑ στον απελευθερωτικό αγώνα 1955-59. Ο Θεόφιλος υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην 32η Μοίρα Καταδρομών ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Στη συνέχεια σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έμαθε την τουρκική γλώσσα και απέκτησε εξειδίκευση στην Τουρκολογία, συνεχίζοντας τις σπουδές του στη Γαλλία και τη Γερμανία. Ως έφεδρος αξιωματικός των Καταδρομών, ανέλαβε μαζί με άλλους έφεδρους καταδρομείς την εκπαίδευση λόχων εφέδρων.

Ως άριστος γνώστης των Τουρκικών θεμάτων, το 1986 ανέλαβε τη θέση του υπεύθυνου Τύπου στο Τμήμα Τουρκικών Θεμάτων του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών, στο Υπουργείο Εσωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κύρια αποστολή του υπήρξε η μελέτη του τουρκικού τύπου και η υποβολή εκθέσεων στην Κυπριακή Κυβέρνηση. Ήταν παντρεμένος και είχε τρία παιδιά.

Παράλληλα, ο Θεόφιλος αναμείχθηκε έντονα με τον Κουρδικό αγώνα κατά του Τουρκικού κράτους μέσω του PKK που τότε βρισκόταν σε έξαρση. Υπήρξε ενεργό μέλος του Κουρδικού κινήματος και εκ των ιδρυτών της Κυπριακής Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν. Όπως έλεγε και ο ίδιος “η ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν”, γι΄αυτό και μετέβαινε ο ίδιος στην κοιλάδα Μπεκάα στο Λίβανο όπου είχαν στρατόπεδα εκπαίδευσης οι Κούρδοι αντάρτες.

Ο Θεόφιλος με τακτική αρθρογραφία σε εφημερίδες και έντυπα της εποχής επιχείρησε να αποκρούσει την άκριτη μετάδοση της Τουρκικής προπαγάνδας την οποία μετέδιδαν ως είδηση και τα κυπριακά ΜΜΕ που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε ως μόνη πηγή το πρακτορείο “Ανατόλια”. Παράλληλα, κατάφερε να ευαισθητοποιήσει πολιτικούς από όλους τους κομματικούς χώρους για το Κουρδικό πρόβλημα και τη σημασία του για την Κύπρο, ενώ διοργάνωσε μεγάλα Ευρωπαϊκά συνέδρια με συμμετοχή πολιτικών και ακαδημαϊκών από αρκετές χώρες όπου γινόταν ενδελεχής ενημέρωση για τα εγκλήματα της Τουρκίας. Ασχολήθηκε επίσης έντονα με το θέμα της ανεύρεσης των αγνοουμένων, όπου συγκέντρωνε πληροφορίες σχετικά με την τύχη τους.  

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μετέπειτα μελέτη της αρθρογραφίας του Θεόφιλου Γεωργιάδη, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνιζε πως μια ισλαμική τουρκία παρόλο που θα αντιπαρατεθεί με τον κεμαλισμό, δεν θα είναι πιο ήπια αλλά ακόμα πιο επιθετική. Άποψη η οποία επιβεβαιώθηκε δύο δεκαετίες αργότερα με την εξωτερική πολιτική του Ερντογάν, διαψεύδοντας όσους πίστευαν πως ο Ερντογάν και οι ισλαμιστές θα έχουν μια πιο φιλειρηνική προσέγγιση. Γράφει ο Θεόφιλος σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις 10/3/1990 στην εφημερίδα Εξόρμηση, με τίτλο “Ο Ελληνισμός και οι Τούρκοι. Απάντηση στις διαστρεβλώσεις”:

“…μήπως οι φανατικοί ισλαμιστές του Ερμπακάν ή των ισλαμικών ταγμάτων στην Τουρκία αρνούνται την επέκταση της Τουρκίας; Αυτό που αρνούνται οι Τούρκοι ισλαμιστές είναι η κοσμικότητα του τουρκικού κράτους και η πρωτοκαθεδρία των λαϊκών. Σε περίπτωση που επικρατήσουν, η Τουρκία θα γίνει ακόμα πιο επικίνδυνη. Ας μην ξεχνούμε τη θεωρία του πανισλαμισμού που αναπτύχθηκε παράλληλα με την θεωρία του παντουρκισμού”.

Μετά από επίμονες προσπάθειες, η επιτροπή αλληλεγγύης για το Κουρδιστάν κατάφερε να συζητηθεί το Κουρδικό πρόβλημα για πρώτη φορά το 1993 στην επιτροπή εξωτερικών της Κυπριακής βουλής, παρουσία και του Θεόφιλου, ενώ ο τότε ΥΠΕΞ της Κυπριακής Δημοκρατίας Α. Μιχαηλίδης ομολόγησε πως ουδέποτε η κυπριακή κυβέρνηση είχε καν μελετήσει το Κουρδικό πρόβλημα και τις επιπτώσεις του στην Τουρκία και κατ΄επέκταση στην Κύπρο.

Ο Θεόφιλος υποστήριζε πως η νίκη του Κουρδικού αντάρτικου αγώνα και η αποκοπή εδάφους από το Τουρκικό κράτος θα έφερνε σε κατάρρευση το πολιτικό σύστημα στην Τουρκία, κάτι που θα ωφελούσε και την Κύπρο. Στην αρθρογραφία του ανέλυε τα πολιτικά τεκταινόμενα στην Τουρκία και προχωρούσε σε προτάσεις για μια ορθή εθνική πολιτική. Σε αδημοσίευτο άρθρο του ημερομηνίας 1/2/1994, με τίτλο “Πρακτικοί τρόποι για υλοποίηση της παλλαϊκής άμυνας”, ο Θεόφιλος προχωρεί σε προτάσεις αντιμετώπισης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η άμυνα της Κύπρου, προτείνοντας μεταξύ άλλων αναβάθμιση του ρόλου των εφέδρων, στράτευση των γυναικών, ενίσχυση των ειδικών δυνάμεων και προτάσεις για προστασία των ακτών και κρίσιμων υποδομών του νησιού.

Ο ιδρυτής του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, μπροστά από φωτογραφία του Θεόφιλου Γεωργιάδη.

Η πλούσια αγωνιστική δράση του Θεόφιλου θορύβησε το Τουρκικό κράτος και παρακράτος. Οι Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, μέσω πρακτόρων ήρθαν σε επαφή με ελληνοκύπριους εγκληματίες του υποκόσμου. Με αντάλλαγμα χρηματικό ποσό και ποσότητα ναρκωτικών ουσιών, αυτοί δολοφόνησαν στις 20 Μαρτίου 1994 τον Θεόφιλο Γεωργιάδη έξω από το σπίτι του στην Οδό Θουκυδίδου στην Αγλαντζιά, η οποία από τότε ονομάζεται Οδός Θεόφιλου Γεωργιάδη. 

Ο αγώνας και η θυσία του Θεόφιλου Γεωργιάδη κατέδειξαν σε όλο τον κόσμο τα εγκλήματα του Τουρκικού κράτους που συνεχίζονται μέχρι σήμερα και άφησαν παρακαταθήκη για την συνέχιση του αγώνα για απελευθέρωση της Κύπρου.

“Υποστηρίζουμε τον αγώνα (του Κουρδικού λαού) γιατί οι Κούρδοι αντάρτες πολεμούν και για την Κύπρο. Ο τουρκικός στρατός κατοχής είτε βρίσκεται στο Κουρδιστάν είτε στην Κύπρο συνεχίζει να παραμένει στρατός κατοχής. Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Βιετναμέζου στρατηγού Γκιαπ: “Μέτωπο δεν υπάρχει. Το μέτωπο είναι όπου βρίσκεται ο εχθρός”. ” 

Θεόφιλος Γεωργιάδης

Με πληροφορίες από: Δια χειρός Θεόφιλου Γεωργιάδη, εκδ. Ινφογνώμων – Πρωτοβουλία Μνήμης Θεόφιλου Γεωργιάδη, Αθήνα 2016.

Διαβάστε επίσης: Τσαβούσογλου | Η Κύπρος θα πληρώσει αν οι Κούρδοι επιτεθούν στην Τουρκία ή τα κατεχόμενα