Τελέστηκε το ετήσιο θρησκευτικό μνημόσυνο εις μνήμη των πεσόντων του 251 Τάγματος Πεζικού. 

Ο Υπουργός Άμυνας Μιχάλης Γιωργάλλας, στον επιμνημόσυνο λόγο του, ανέφερε μεταξύ άλλων πως οι μαχητές του 251 Τ.Π δίχως να λογαριάσουν στιγμή τον κίνδυνο, αυτοβούλως τάχθηκαν στην υπηρεσία της πατρίδας και αντιστάθηκαν με πρωτόγνωρο θάρρος και αποφασιστικότητα στις «Θερμοπύλες της Κύπρου», την Κερύνεια, τις πρώτες, κρίσιμες ώρες εκδήλωσης της αποβατικής επιχείρησης των Τούρκων στο Πέντε Μίλι.

Τόνισε πως οι άνδρες του 251 Τ.Π ήταν ελεύθεροι στην ψυχή και γενναίοι στη μάχη. γι’ αυτό και αυτοβούλως ύψωσαν το ανάστημα και έθεσαν το κοινό καλό της πατρίδας υπεράνω κάθε προσωπικής επιθυμίας. Υπήρξαν ταυτόχρονα εύψυχοι, όσο λίγοι. Και η ευψυχία ξεχωρίζει από το θάρρος που σε ωθεί να ρίχνεσαι στη μάχη για την υπεράσπιση της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Ξεχωρίζει από την ανδρεία και την αμετακίνητη στάση, απέναντι σε κάθε δυσχέρεια, απέναντι σε κάθε απειλή. Συμπλήρωσε πως τέτοιοι εύψυχοι πολεμιστές ήταν οι μαχητές του 251 Τάγματος Πεζικού που στάθηκαν αλύγιστοι τις κρίσιμες ώρες. Εύψυχοι πατριώτες, ελεύθεροι Έλληνες.

Αναφερόμενος στα γεγονότα της μάχης του 1974, ο ΥΠΑΜ ανέφερε πως το 251 Τάγμα Πεζικού είχε την έδρα του στην Κερύνεια, δίπλα από την Εκκλησία της Παναγίας της Γλυκιώτισσας και ήταν οργανωμένο σε 5 Λόχους.

Ένας Λόχος Τυφεκιοφόρων βρίσκονταν στην έδρα του Τάγματος μαζί με το Λόχο Υποστηρίξεως και το Λόχο Διοικήσεως. Οι δύο άλλοι Λόχοι Τυφεκιοφόρων επάνδρωναν φυλάκια γύρω από τον θύλακα του Τέμπλους, μέχρι και τους βόρειους πρόποδες της Άσπρης Μούττης. Τα αντιαεροπορικά όπλα του Τάγματος, βρίσκονταν από τις 19 Ιουλίου του ΄74, κατόπιν διαταγής του Διοικητή τους, Αντισυνταγματάρχη Παύλου Κουρούπη, στους χώρους διασποράς.

Την ίδια ημερά ο Υποδιοικητής του Τάγματος μετατέθηκε στην 31η Μοίρα Καταδρομών, χωρίς να αντικατασταθεί από άλλον αξιωματικό.

Με την έναρξη της αποβατικής ενέργειας των Τούρκων στο Πέντε Μίλι, ο Διοικητής της Μονάδας, με το προσωπικό των τριών Λόχων που βρίσκονταν στην έδρα της Μονάδας, καθώς επίσης και με τα στελέχη του Ουλαμού με τα 4 πεπαλαιωμένα άρματα μάχης Τ-34 μετακινήθηκαν προς την περιοχή της εχθρικής απόβασης.

Λίγο μετά τις 8 το πρωί της 20ης Ιουλίου οι θέσεις των Μονάδων της Εθνικής Φρουράς και η ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας μετατράπηκαν σε κόλαση πυρός από τους ανελέητους βομβαρδισμούς των τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων και των πολεμικών πλοίων.

Η διαταγή για εφαρμογή των πολεμικών σχεδίων, δεν έφτασε ποτέ στο 251, παρά μόνο, όταν πια ανενόχλητες, οι Μονάδες του τουρκικού συντάγματος είχαν αποβιβαστεί στο Πέντε Μίλι.

Το Τάγμα με τον ισχνό πολεμικό του εξοπλισμό, αλλά με στρατιώτες με ψυχή λιονταριού, αμύνθηκε με σθένος και ενεπλάκη σε σφοδρές μάχες με τον τουρκικό στρατό, προκαλώντας στους εισβολείς σημαντικές απώλειες και κρατώντας τους καθηλωμένους επί 2 ημέρες στην ακτή αποβάσεως, αποτρέποντας συνένωση του προγεφυρώματος με τον θύλακα Λευκωσίας και παρέχοντας στην Εθνική Φρουρά χρόνο για να οργανώσει και να επιχειρήσει τη διάσπασή του.

3.500 Τούρκοι στρατιώτες της Ταξιαρχίας «Τσακμάκ» – τρία Τάγματα Πεζικού, ένα τάγμα πυροβολικού, δύο τάγματα πεζοναυτών – και αριθμός αρμάτων μάχης καθηλώθηκαν για 2 ημέρες από μερικές δεκάδες εύτολμους και ψυχωμένους μαχητές, οι οποίοι έδωσαν σκληρό και κρίσιμο αγώνα επιβίωσης και ανέμεναν εναγωνίως να ενισχυθούν, για να συνεχίσουν τον αγώνα, από άλλες Μονάδες που θα έστελνε έγκαιρα το ΓΕΕΦ. 

Δυστυχώς, παρά τη γενναία μάχη που έδωσαν οι άνδρες του 251 στην περιοχή, οι πιο κρίσιμες στιγμές για την άμυνα της Κύπρου για αποτροπή των ολέθριων τετελεσμένων διήλθαν, χωρίς η Εθνική Φρουρά να επιτύχει ουσιαστικά αποτελέσματα.

Στις 22 Ιουλίου 1974, οι τουρκικές δυνάμεις, αφού κατάφεραν να αποβιβάσουν μεγάλο αριθμό δυνάμεων κινήθηκαν προς της Κερύνεια.  Απέναντι τους βρέθηκαν πέραν των καταπονημένων από τη συνεχή διήμερη μάχη ανδρών του 251, επίστρατοι του 306 Τάγματος Επιστράτευσης και 2 Λόχοι της 33ης Μοίρας Καταδρομών. Όμως, η στρατιωτική και αριθμητική υπεροχή των εισβολέων έκαμψε την τιτάνια αντίσταση των μαχητών, οι γραμμές άμυνας διαρρήχθηκαν και μεμονωμένα ή κατά μικρές ομάδες οι άνδρες υποχωρούσαν προς την Κερύνεια, προσπαθώντας να αποφύγουν τον κίνδυνο κύκλωσης από τα εχθρικά τμήματα.

Τα υποχωρούντα τμήματα, παρά τις λιγοστές πιθανότητες επιτυχίας, αγωνίστηκαν γενναία μέχρις εσχάτων, τιμώντας στο έπακρο τον όρκο τιμής που έδωσαν στην πατρίδα.

Εκεί, στις 22 Ιουλίου, θεάθηκε μαχόμενος, πριν χαθεί, ο Παύλος Κουρούπης. Μέσα στον ασφυκτικά ενισχυόμενο κλοιό των τουρκικών δυνάμεων του Αττίλα. Εκεί τον είδαν τελευταία φορά οι στρατιώτες του, μαζί με τον ασυρματιστή του Λοχία Μιχαλάκη Κονναρή, ανάμεσα στις καταιγιστικές θεριστικές ριπές των Τούρκων.

Δεν εθεάθη νεκρός, δεν εθεάθη αιχμάλωτος. Αγονάτιστος και αλύγιστος, όπως και οι υπόλοιποι ηρωικώς πεσόντες στρατιώτες του 251 Τάγματος Πεζικού, παρέμεινε ακλόνητος, «εφ’ ω ετάχθη», στις Θερμοπύλες της Κύπρου.

*Αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης

Κλείνοντας, ο Υπουργός ανέφερε πως οι ήρωες του 251 Τάγματος Πεζικού ως ιεροί φωτοδότες στον τραχύ δρόμο απελευθέρωσης και επανένωσης της πατρίδας μας φωτίζουν την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Διαβάστε επίσης: Αντιστράτηγος ε.α Ηλίας Γλεντζές | Έφυγε από τη ζωή ο θρύλος της μάχης του Κοτζά Καγιά