Ο Μιχαλάκης Καραολής γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1933 στο Παλαιοχώρι και ήταν το τέταρτο παιδί του Σάββα και της Παναγιώτας Καραολή. Αποφοίτησε με υποτροφία από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και διορίστηκε στο Φόρο Εισοδήματος. Ήταν αθλητής δρόμου και εργαζόταν στον ΑΠΟΕΛ.

Εντάχθηκε στην Ε.Ο.Κ.Α. και ήταν μέλος της ομάδας του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη. 

Στις 28 Αυγούστου 1955 ανέλαβε μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου την εκτέλεση του αστυνομικού Ηρόδοτου Πουλλή, ο οποίος κατηγορείτο ως προδότης.  

Η απόπειρα πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια ανοικτής διαδήλωσης της Αριστεράς, την οποία παρακολουθούσε ο Πουλλής. Τον πυροβόλησαν δημόσια πισώπλατα αρκετές φορές. Ο Παναγιώτου διέφυγε, ενώ ο Καραολής καταδιώχθηκε από τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι νόμιζαν ότι η επίθεση είχε ως στόχο τη διαδήλωση και ένας από αυτούς έφραξε με το ποδήλατό του τον δρόμο του Καραολή, αναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει το δικό του ποδήλατο. 

Αργότερα οι αρχές ταυτοποίησαν τον Καραολή μέσω της πινακίδας του ποδηλάτου του και ακολούθως τον συνέλαβαν στο Τζιάος, ενώ εκείνος ετοιμαζόταν να προσχωρήσει στην αντάρτικη ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου.

Φυλακίστηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας και καταδικάστηκε σε θάνατο στις 28 Οκτωβρίου, παρότι η σφαίρα που σκότωσε τον ελληνοκύπριο αστυνομικό προερχόταν από το όπλο του Παναγιώτου. Οι Άγγλοι δεν του συγχώρησαν ότι κατά τη διάρκεια της ανάκρισης δεν είχε αποκαλύψει τους συναγωνιστές του.

Διαβάστε Επίσης: Ευαγόρας Παλληκαρίδης | Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα – 66 χρόνια από τον απαγχονισμό του 18χρονου ήρωα

Δημόσιος κατήγορος στη δίκη του Καραολή ήταν ο μετέπειτα ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, Ραούφ Ντενκτάς. Ο Γρίβας σε πολλά μηνύματα του έγραφε: “κάντε το αδύνατο δυνατό, ελευθερώστε τον Καραολή’.

Ο Γάλλος φιλόσοφος και βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, Αλμπέρ Καμύ, απηύθυνε έκκληση στην Βασίλισσα Ελισάβετ για απονομή χάριτος. Η επιστολή αυτή αποκτήθηκε από τον φιλάνθρωπο και επιχειρηματία Νάσο Κτωρίδη και δωρήθηκε στο Εθνικό Μουσείο Αγώνα στη Λευκωσία.

Ο Μιχαλάκης Καραολής οδηγήθηκε στην αγχόνη στις 10 Μαΐου 1956 τραγουδώντας τον Εθνικό ύμνο μαζί με τον Ανδρέα Δημητρίου. Εκτελέστηκε πρώτος λέγοντας:

“Εμένα δεν πρέπει να με λυπάστε, αφού εγώ δεν βρίσκω λόγο για να με κλαίω, ούτε οι συγγενείς μου πρέπει να με κλαίνε”.

Οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν στην οικογένειά του να πάρει το σώμα του και να το θάψει, αλλά αντ’ αυτού το έθαψαν οι ίδιοι εντός των φυλακών, “Φυλακισμένα Μνήματα”. Ο Μιχαλάκης Καραολής κατά την διάρκεια της κράτησης του ανέφερε σε ένα γράμμα προς τους φίλους του τα παρακάτω:

“Τα Ελληνόπουλα δεν ξέρουν

μόνο πως πρέπει να ζουν

Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν

Και πως την πατρίδα να τιμούν.”

Η εκτέλεση του Καραολή και Δημητρίου προκάλεσε εντονότατο ρεύμα αγανάκτησης σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν πολλές συγκεντρώσεις και πορείες. Τιμής ένεκεν ο Δήμος Αθηναίων μετονόμασε την οδό Λουκιανού, όπου και το οίκημα της Αγγλικής Πρεσβείας σε οδό Καραολή και Δημητρίου, το ίδιο έπραξε και ο Δήμος Πειραιά, μετονομάζοντας την οδό Ναυάρχου Μπητ στη σημερινή οδό Καραολή και Δημητρίου. 

Επίσης, στην Καισαριανή δύο δρόμοι φέρουν τα ονόματα των δύο αγωνιστών, ο ένας του Μιχαήλ Καραολή και ο άλλος του Ανδρέα Δημητρίου

Διαβάστε Επίσης: Ευαγόρας Παλληκαρίδης | Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα – 66 χρόνια από τον απαγχονισμό του