Σαν σήμερα σκοτώθηκε στη Σιάτιστα ο Παύλος Μελάς, ο οποίος υπήρξε μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές του Μακεδονικού Αγώνα, αφού το όνομά του ταυτίστηκε με αυτόν.

Βαδίζοντας για να συναντηθεί με άλλο σώμα Ελλήνων ανταρτών, για να συναποφασίσουν γενικότερη κατά των Βουλγαρικών συμμοριών επίθεση, σταματά στο χωριό Στάτιστα, για να ξεκουράσει τους άνδρες του. Παρά τις αντιρρήσεις του φίλου και υπαρχηγού του Νίκου Πύρζα, καθώς στο χωριό υπάρχει Τουρκικό στρατιωτικό απόσπασμα, ο Παύλος δεν αλλάζει γνώμη. 

Αυτή η απόφαση του θα αποδεικτεί γι΄αυτόν μοιραία, καθώς προδομένος από τον αρχικομιτατζή, Μήτρο Βλάχο, ο οποίος ειδοποίησε τις οθωμανικές αρχές,Τούρκοι επιτέθησαν και κατά τη συμπλοκή ο Παύλος τραματίστηκε σοβαρά στη μέση. Με το πέρας μισής περίπου ώρας, με τη λέξη “πονώ” αφήσε την τελευταία του πνοή.

Διαβάστε επίσης: Η Καταστροφή της Σμύρνης | Όταν ο Ελληνισμός διαγράφηκε βίαια από τη Μικρά Ασία – VIDEO

Στη χώρα μας,  θεωρείται σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα, και πολλά προσωπικά του αντικείμενα εκτίθενται τώρα στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης και στο μουσείο “Παύλος Μελάς” στην Καστοριά, ενώ το όνομα του φέρει προς τιμή του το χωριό Στάτιστα. Ακόμα, πλήθος προτομών του στολίζουν πλατείες πόλεων μεταξύ των οποίων η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα και η Κοζάνη. Μάλιστα, στη Θεσσαλονίκη, μετά το πρόγραμμα “Καλλικράτης”, οι δήμοι Σταυρούπολης, Πολίχνης και Ευκαρπίας ενώθηκαν σε ένα δήμο με την ονομασία “Παύλος Μελάς”.

Εκείνη την περίοδο, το κύριο εθνικό και πολιτικό ιδεολογικό ρεύμα στην Ελλάδα ήταν η Μεγάλη Ιδέα. Δηλαδή η διεύρυνση των ελληνικών συνόρων, ώστε να λυτρωθούν οι ελληνικοί πληθυσμοί που βρίσκονταν υπό ξένη κατοχή και κυριαρχία. Ο Μελάς το 1886 εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1891 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού. 

Φέροντας τύψεις για την έκβαση του πολέμου του 1897, ο Μελάς αναμίχθηκε έντονα στις μακεδονικές υποθέσεις. Συμμετείχε από τους πρώτους στο ιδρυθέν το 1900, Μακεδονικό Κομιτάτο για την προώθηση της ελληνικής επιρροής στην περιοχή της Μακεδονίας, ως αντίδραση στη δράση των Βούλγαρων κομιτατζήδων.

Μετά τη συμπλοκή που έγινε στη Σιάτιστα, οι συμπολεμιστές του απέκοψαν το κεφάλι του το οποίο ετάφη στο ναό της Αγίας Παρασκευής στο Πισοδέρι. Το σώμα του παραδόθηκε από τις οθωμανικές αρχές στον μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό  και ετάφη στον βυζαντινό ναό των Ταξιαρχών στην Καστοριά. Εκεί είναι η τελευταία κατοικία της συζύγου του, Ναταλίας, ενώ εκεί αναπαύεται και η κάρα της κόρης του.

Η είδηση του θανάτου του Παύλου συγκλόνισε την Αθήνα και ιδιαίτερα φυσικά την οικογένειά του. Ολόκληρος ο Ελληνικός λαός πενθεί τον ήρωα που έφυγε τόσο νέος και σε τόσο μάλιστα κρίσιμες στιγμές. Το όνομά του γίνεται σύμβολο του Μακεδονικού αγώνα, ενώ μεγάλος αριθμός αξιωματικών και πολιτών σπεύδουν στη Μακεδονία και πυκνώνουν τις τάξεις εκείνων που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή της. 

Τη θυσία του υμνεί το δημοτικό τραγούδι και ο μεγάλος ποιητής Κωστής Παλαμάς, ενώ και η πατρίδα, τιμώντας τον, τον αναγνωρίζει ως εθνικό ήρωα.

Διαβάστε επίσης: Ο Ιωάννης Καποδίστριας και η οργάνωση του Ελληνικού Στρατού