Χρήσιμα συμπεράσματα και διδάγματα (lessons learned) από την επίθεση με drones που πραγματοποίησαν οι αντάρτες Χούθι στο Άμπου Ντάμπι επιχειρεί να αντλήσει η γαλλική εταιρεία Cerbair με πρόσφατη ανάλυσή της.

Η Cerbair δραστηριοποιείται στον τομέα αντιμετώπισης drones από το 2015, προσφέροντας συστήματα εντοπισμού και εξουδετέρωσής τους. Η ανάλυση εστιάζει στον τύπο των drones που χρησιμοποιήθηκε και εάν τα υπάρχοντα συστήματα αεράμυνας των ΗΑΕ (και όσα αναμένονται να ληφθούν επιπλέον) είναι τα κατάλληλα για την αντιμετώπισή τους.

Στις 17 Ιανουαρίου του 2022, οι αντάρτες Χούθι εκτόξευσαν από το έδαφος της Υεμένης δύο drones “αυτοκτονίας”, το πρώτο από τα οποία έπληξε το Διεθνές Αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι, ενώ το δεύτερο χτύπησε αποθήκες πετρελαίου της Εθνικής Εταιρείας Πετρελαίου στα νότια της Μουσάφα, με αποτέλεσμα τον θάνατο τριών ατόμων και τον τραυματισμό άλλων έξι.

Σύμφωνα με την Cerbair, το πλέγμα συστημάτων αεράμυνας που είναι εγκατεστημένo περιμετρικά της πόλης του Άμπου Ντάμπι, αποτελείται από πέντε συστοιχίες MIM-23 HAWK και τρεις συστοιχίες MIM-104 PATRIOT. 

Τα συγκεκριμένα συστήματα δεν έχουν σχεδιαστεί για την εξουδετέρωση μικρών στόχων που πετούν σε χαμηλό υψόμετρο, μπορούν ωστόσο να βάλουν εναντίον τους σε σχετικά μικρή απόσταση, υπό την προϋπόθεση όμως ότι τα ραντάρ τα οποία θα τα ανιχνεύσουν θα τα εγκλωβίσουν, εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο σε αστικό περιβάλλον τόσο πυκνοκατοικημένο όσο η πρωτεύουσα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Διαβάστε επίσης: Η “ανύπαρκτη” τουρκική Α/Α άμυνα, που πλέον δεν είναι και τόσο ανύπαρκτη – Μέρος Δ (Οι επιλογές)

Οι δύο επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν σε δυσμενή για την αεράμυνα σημεία, αρκετά απομακρυσμένα από τις πλησιέστερες μονάδες αεράμυνας (αποστάσεις περίπου 12-15 χλμ) και τα επιτιθέμενα drones πιθανώς πετούσαν σε πολύ χαμηλό ύψος ώστε να μην εντοπιστούν από τα ραντάρ.

Όσον αφορά το είδος drone της επίθεσης, η Cerbair θεωρεί πως χρησιμοποιήθηκαν τα Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (UAVs) Samad-3, τα οποία διαθέτουν άνοιγμα φτερών 4,5 μέτρα, μήκος 2,8 μέτρα και εμβέλεια 1.600 χιλιόμετρα. Επιπλέον τα υπόψη UAVs μπορούν να πετάξουν σε υψόμετρο έως και 8000 μέτρα, να αναπτύξουν ταχύτητα 200 έως 250 χλμ/ώρα και να μεταφέρουν 40 κιλά ωφέλιμου φορτίου. Διαθέτουν 2-χρονο (2-stroke) δικύλινδρο κινητήρα ενώ το σύστημα πλοήγησης εικάζεται ότι είναι αδρανειακό το οποίο διορθώνεται από δορυφόρο με κάποιο από τα υφιστάμενα συστήματα (GPS, GLONASS, GALILEO κ.α).

Η συνολική σχεδίαση και τα ηλεκτρονικά χαρακτηριστικά του προέρχονται άμεσα από μοντέλα αεροσκαφών, γεγονός που του προσδίδει επιδόσεις παρόμοιες με πυραύλου Κρουζ, καθιστώντας την αντιμετώπισή του πολύ δύσκολη από τις υφιστάμενες συστοιχίες αεράμυνας των ΗΑΕ.

Ακριβώς σε αυτό στοιχείο εστιάζει η συνέχεια της ανάλυσης της γαλλικής εταιρείας και θέτει το ερώτημα εάν το ισραηλινό αντιαεροπορικό σύστημα SKYLOCK C-UAS, το οποίο τα ΗΑΕ παρήγγειλαν προς ενίσχυση της αεράμυνάς τους, είναι ικανό να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους απειλές.

Το SKYLOCK αποτελείται από ένα ραντάρ ανίχνευσης με λειτουργία στην συχνότητα των 3 GHz, ένα σύστημα παρεμβολών ραδιοσυχνοτήτων που αποκαλύπτει την κατεύθυνση των εισερχόμενων σημάτων και ένα ηλεκτρο-οπτικό σύστημα υπεύθυνο για την παρακολούθηση και την αναγνώριση του στόχου. 

Η ικανότητα εξουδετέρωσης του εξασφαλίζεται από ένα ενεργό σύστημα παρεμβολής στις συχνότητες 2.4 and 5.8 GHz (συχνότητες Wi-Fi), αλλά και στις συχνότητες GSM και GPS με εμβέλεια τα 2,5 χλμ. Πέραν του jammer το SKYLOCK διαθέτει ένα drone αναχαίτισης που έρχεται με τη μορφή τετρακόπτερου με μέγιστη εμβέλεια 4 χιλιόμετρα.

Διαβάστε επίσης: Συστήματα Anti-Drones | Παρουσίαση Drone Dome και Sapsan-Bekas

H Cerbair θεωρεί πως μολονότι το SKYLOCK χωρίς αμφιβολία είναι ικανό να εντοπίσει drones τέτοιου μεγέθους με το 360 μοιρών κάλυψης ραντάρ του, ωστόσο αμφισβητεί την ικανότητα του να παρέχει έγκαιρη προειδοποίηση λόγω της μεγάλης ταχύτητας με την οποία κινείται το Samad-3 (περίπου 60 μέτρα/δευτερόλεπτο).

Σχετικά με την δυνατότητα αναχαίτισης, η παρεμβολή ραδιοσυχνοτήτων είναι αποτελεσματική μόνο εντός εμβέλειας του παρεμβολέα (jammer), ενώ η Cerbair υποστηρίζει πως τέτοιου τύπου UAVs δεν χρησιμοποιούν ραδιοσύζευξη, ώστε να επηρεαστεί το σήμα τους. Επιπλέον, το τετρακόπτερο του SKYLOCK δεν είναι ικανό να αντιμετωπίσει drone κινούμενο με τέτοια υψηλή ταχύτητα.

Η ανάλυση της γαλλικής εταιρείας καταλήγει στο συμπέρασμα πως ένα αντι-drone σύστημα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε τύπο drone-UAV, ενώ στην περίπτωση των ΗΑΕ, έτερα συστήματα είναι καταλληλότερα για την αντιμετώπιση των “drone-πυραύλων”, όπως τα PANTSIR (τα ΗΑΕ διαθέτουν ήδη 50 συστοιχίες), το ισραηλινό αντιαεροπορικό σύστημα “Iron Dome”, το Barak-8, το νοτιοκορεατικό Cheongung II και το ρωσικό TOR-M2KM.

Επίσης, κρίσιμη διαπίστωση αποτελεί η ικανότητα μη κρατικών δρώντων όπως οι Χούθι να προετοιμάζουν πολύ προσεκτικά τέτοιου είδους επιχειρήσεις και να κατασκευάζουν “χειροποίητους” πυραύλους με απλά υλικά. Το χαμηλό κόστος παραγωγής και χρήσης τέτοιων όπλων σε αντιδιαστολή με το δαπανηρό κόστος χρήσης αντιαεροπορικών μέσων, προσδίδει την οικονομική διάσταση των σύγχρονων ασύμμετρων απειλών.

Διαβάστε επίσης: MILIPOL 2021 | CERBAIR “CHIMERA”- O εφιάλτης των drones