Η 29η Μαΐου 1453 είναι η επέτειος της άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους και ο απανταχού Ελληνισμός τιμά τους τελευταίους υπερασπιστές της Πόλης.

Οι τελευταίοι υπερασπιστές της Βασιλεύουσας μαζί με τον τελευταίο αυτοκράτορα, Κωνσταντίνο ΙΑ’ Παλαιολόγο, πολέμησαν μέχρι τέλους σε ένα άνισο αγώνα κατά των Οθωμανών Τούρκων του Σουλτάνου Μωάμεθ Β΄.

Η μορφή του τελευταίου Βυζαντινού αυτοκράτορα, παρέμεινε και παραμένει φάρος στους αγώνες του Ελληνισμού για ελευθερία στους αιώνες που ακολούθησαν.

Η απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στο τελεσίγραφο των Οθωμανών οι οποίοι απαιτούσαν την ειρηνική παράδοση της Πόλης, αποδεικνύει την συνύπαρξη του ελληνικού κλασικού ιδεώδους της πόλεως που γέννησε την δημοκρατία, με την αυτοκρατορική Ρωμαϊκή παράδοση του Βυζαντίου. Ο τελευταίος αυτοκράτορας διαμηνύει πως η Πόλη δεν ανήκει στον ίδιο αλλά σε όλους τους κατοίκους της και όλοι μαζί ολόψυχα αποφάσισαν να πολεμήσουν και να θυσιαστούν για αυτήν. 

“Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.” 

“Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της· γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δεν λυπόμαστε για τη ζωή μας.”

Ο πόθος των υπόδουλων Ελλήνων στα χρόνια της Τουρκοκρατίας για απελευθέρωση και δημιουργία ελεύθερου ελληνικού κράτους με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη οδήγησε στην Ελληνική επανάσταση του 1821 και στη Μεγάλη Ιδέα η οποία δυστυχώς ενταφιάστηκε μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Αυτός ο πόθος όμως, είναι που κράτησε τους έλληνες όρθιους σε συνθήκες υποδούλωσης και καταπίεσης όπου διαφύλαξαν ως κόρη οφθαλμού την γλώσσα και τη θρησκεία. Αυτός ο πόθος είναι που οδήγησε αργότερα στον Μακεδονικό αγώνα, στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, στο αντάρτικο του Πόντου, στην Κρητική επανάσταση, στην αντίσταση των Βορειοηπειρωτών, στον αντιαποικιακό αγώνα της Κύπρου.

Σήμερα, η Κωνσταντινούπολη δεν αποτελεί απλά ένα ιστορικό ζήτημα αλλά ένα μείζων επίκαιρο πολιτικό ζήτημα. Δεν έχουν περάσει παρά μόνο μερικές δεκαετίες από τα “Σεπτεμβριανά” του 1955 όπου οργανωμένος τουρκικός όχλος προχώρησε σε βίαια αιματηρά πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλης, ενώ αργότερα το ίδιο το τουρκικό κράτος, παραβιάζοντας την Συνθήκη της Λωζάνης, προχώρησε σε απελάσεις των Ελλήνων που ζούσαν στην πόλη. 

Η σημερινή τουρκική κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προχώρησε στην μετατροπή του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας σε μουσουλμανικό τζαμί ενώ φέτος έπραξε το ίδιο και με την Ιερά Μονή της Χώρας. 

Μέχρι σήμερα το τουρκικό κράτος επιδιώκει να εξαλείψει κάθε Ελληνικό και Ορθόδοξο στοιχείο από την Κωνσταντινούπολη. Και το Ελληνικό κράτος τίθεται προ των ευθυνών του. Θα προστατέψει τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, πληθυσμό και μνημεία; Ή σαν ένας παρατηρητής θα επιτρέψει την εξάλειψη του και με την απάθεια του θα επιβραβεύσει την τουρκική στρατηγική εθνοκάθαρσης;

Διαβάστε επίσης: 29 Μαΐου 1453 | “Εάλω η Πόλις” – Η αποφράδα μέρα