Τις πρωινές ώρες της 16ης Αυγούστου 1960, η Κύπρος έπαψε να αποτελεί βρετανική αποικία και έγινε ανεξάρτητη Δημοκρατία. Στις 16 Αυγούστου ο τελευταίος Βρετανός κυβερνήτης Σερ Χιου Φουτ, σε επίσημη τελετή στη Βουλή των Αντιπροσώπων, παρέδωσε την εξουσία στον πρώτο Πρόεδρο της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄ και στον πρώτο της Αντιπρόεδρο Φαζίλ Κουτσιούκ. Την ίδια μέρα έγινε στο Κυβερνείο η υποστολή της αγγλικής σημαίας και η έπαρση της κυπριακής. Αργότερα, ορίστηκε ως ημέρα εορτασμού της κυπριακής ανεξαρτησίας η 1η Οκτωβρίου.

Η ανεξαρτησία που δόθηκε στην Κύπρο ήταν το αποτέλεσμα μακροχρόνιων προσπαθειών. Στα χρόνια 1955-59 διεξάγεται ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) με στόχο την απελευθέρωση από τους Άγγλους και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Αποτέλεσμα μάλιστα του αγώνα ήταν οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου.

Οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπογράφηκαν στις 11 και 19 Φεβρουαρίου του 1959 αντίστοιχα, μετά από πενταμερείς διασκέψεις, από τη Μεγάλη Βρετανία, την Ελλάδα, την Τουρκία καθώς και από τους δύο ηγέτες, Ε/κ και Τ/κ Κοινότητας, τότε, αντίστοιχα. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά όπου η Τουρκία είχε πετύχει την αναβάθμιση της μειονότητας των Τ/κ σε κοινότητα και τη στρατιωτική παρουσία της στην Κύπρο.

Εκτός από τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου υπεγράφησαν επίσης οι συνθήκες Εγγυήσεως (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία), Συμμαχίας και Εγκαθίδρυσης. Με βάση τη συνθήκη Εγκαθίδρυσης, η Βρετανία θα διατηρούσε κυρίαρχες βάσεις στο νησί.

Η νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία αντιμετώπιζε ωστόσο, πολλά προβλήματα που πήγαζαν από τις αδυναμίες του συντάγματος. Το σύνταγμα αυτό εμπεριέχει διαιρετικά στοιχεία που αποτέλεσαν εξαρχής εμπόδιο στην ομαλή πορεία και εξέλιξη του κράτους και ήταν η αιτία για τις βίαιες συγκρούσεις που ξέσπασαν ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους το 1963. Οι συγκρούσεις αυτές ονομάστηκαν διακοινοτικές ταραχές.

Το 1967 καταλαμβάνει με πραξικόπημα την εξουσία στην Ελλάδα η Χούντα. Το 1968, με την υποστήριξη της ελληνικής χούντας και με σύνθημα την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, εμφανίζονται παράνομες οργανώσεις, οι οποίες επιτίθενται εναντίον της κυβέρνησης του Μακάριου. Αποκορύφωμα ήταν η ίδρυση και η βίαιη δράση της ΕΟΚΑ Β΄. Η συνομωσία κατέληξε στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Το πραξικόπημα έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία στις 20 Ιουλίου 1974 να εισβάλει στην Κύπρο και να καταλάβει το 37% του κυπριακού εδάφους, εκδιώκοντας βίαια από τα σπίτια και τις περιουσίες του το ένα τρίτο περίπου του πληθυσμού

Οι προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού προβλήματος και απελευθέρωση του τόπου μας, συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Η σημαία της Κύπρου

Η σημαία της Κύπρου προέκυψε μέσα από διεθνή διαγωνισμό. Οι προϋποθέσεις που είχαν τεθεί τότε ήταν: στη σημαία να μην εικονίζεται σταυρός ή ημισέληνος και να μην περιέχονται το μπλε και το κόκκινο χρώμα, σύμβολα και τα δυο της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Το σχέδιο που κέρδισε το διαγωνισμό εν τέλει, ήταν του Τουρκοκύπριου ζωγράφου Ισμέτ Γκιουνέι.

Στη σημαία προβάλλεται το σχήμα της Κύπρου με πορτοκαλί χρώμα σε άσπρο φόντο. Το πορτοκαλί χρώμα παραπέμπει στο χαλκό, ο οποίος υπήρχε σε αφθονία παλιότερα στο νησί και είχε καθορίσει σε μεγάλο βαθμό, την εξέλιξη και την οικονομία της Κύπρου. Το λευκό χρώμα στο φόντο συμβολίζει την ειρήνη και την ελευθερία.

Κάτω από την Κύπρο δύο πράσινα κλαδιά ελιάς, ενωμένα στις άκρες που συμβολίζουν την ειρήνη μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων της Κύπρου.

Μιας ειρήνης, ωστόσο, που δεν ήταν γραπτό να διαρκέσει πολύ καθώς εντός της Κύπρου δεν είχε στεριώσει στις δύο πλευρές η αίσθηση της πραγματικής και αγνής συνύπαρξης.

Διαβάστε επίσης: Στρατιωτική παρέλαση 1ης Οκτωβρίου 2021