Κωνσταντίνος Λουκόπουλος*

Οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη για το Κυπριακό στην Ουάσιγκτον μετά την συνάντηση του με τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν αν και αποτελούν τα αυτονόητα στερεότυπα που επαναλαμβάνονται εδώ και πολλά χρόνια απ’ όλο το Ελλαδικό πολιτικό φάσμα, αναπόφευκτα προκάλεσε δημόσια συζήτηση. 

Δυστυχώς τα περισσότερα απ’ όσα ακούστηκαν και ειπώθηκαν αποκαλύπτουν ότι πολλοί δεν αντιλαμβάνονται την ουσία του προβλήματος λόγω επιδερμικής γνώσης του για 70 χρόνια εθνικού αυτού θέματος, ενώ κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να έχουν ευφραντικές φαντασιώσεις στο όνομα ενός κίβδηλου «ρεαλισμού»!

Αυταπατώμεθα όταν αναφερόμαστε στην Ελλάδα και στην Μεγαλόνησο σε ένα πρόβλημα δύο κοινοτήτων. Ακόμα και σήμερα πενήντα χρόνια από την βάρβαρη τουρκική εισβολή και εξ αυτής πενηντάχρονης κατοχής του 37% της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν «διαβάζουμε» σωστά ούτε το πρόβλημα, ούτε την Τουρκία. 

Και αυτό πληρώνουμε ως Ελληνισμός τώρα. Όσοι αναφέρονται σε ένα πρόβλημα μεταξύ «δύο κοινοτήτων» ξεχνούν ηθελημένα ή όχι ότι υφίσταται ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής επικράτειας ενός κράτους, μέλους του ΟΗΕ. Και αυτή που εισέβαλε και κατέχει έδαφος είναι η Τουρκία! Ο εκάστοτε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ή ως Ελληνοκύπριος Ηγέτης ή ως Ηγέτης των Ελληνοκυπρίων όπως και κάποιοι εκτός των Τούρκων θέλουν να τον ονομάζουν δεν συνομιλεί με «ηγέτη των Τουρκοκυπρίων» αλλά με την ίδια την Άγκυρα. 

Υπάρχουν επίσης κάποιοι άλλοι που υποστηρίζουν την «όποια λύση τώρα» με το επιχείρημα, ας μαζέψουμε επιτέλους τις όποιες ζημιές μας τώρα, ας μειώσουμε όσο μπορούμε τα τετελεσμένα, ας επιστραφούν κάποια εδάφη και να τελειώνουμε, γιατί η κάθε προηγούμενη προτεινόμενη λύση είναι καλύτερη από αυτήν που υπάρχει τώρα στο «τραπέζι»!

Η Υψηλή Στρατηγική της Τουρκίας, για το Κυπριακό, ανεξαρτήτως της διακυβέρνησης της από κεμαλιστές ή νέο-Οθωμανούς, χαρακτηρίζεται από αδιάλειπτη συνέπεια και πάει 68 χρόνια πίσω στις προτάσεις του Νιχάτ Ερίμ. 

Διαβάστε επίσης: Podcast S2E7 | Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος αναλύει την “Αποτροπή” σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον

Η Τουρκία αργά και μεθοδικά έχει πετύχει εδαφικό διαχωρισμό και διχοτόμηση, ανατροπή των πληθυσμιακών δεδομένων, στρατιωτικό έλεγχο και απομένει ο τελευταίος ανεκπλήρωτος στρατηγικός στόχος της που είναι ο πολιτικός έλεγχος όλης της Μεγαλονήσου ο οποίος συνιστά και μία έμμεση «επανάκτηση» της νήσου.

Ο ανεκπλήρωτος τελευταίος στόχος της Τουρκικής Στρατηγικής είναι ο έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου και στην Άγκυρα γνωρίζουν ότι αυτός δεν πρόκειται να επιτευχθεί ούτε με ομοσπονδία, ούτε με δύο διαφορετικά κράτη και πολύ περισσότερο ούτε με προσάρτηση των κατεχομένων από τον Τουρκικό Στρατό περιοχών. 

Η Τουρκία ποτέ δεν επεδίωξε την δημιουργία δύο κρατών, ούτε την προσάρτηση γιατί απλούστατα δεν την συμφέρει. Επιδιώκει  αναγνώριση του ψευδοκράτους μέσω εξαναγκασμού σε «λύση συνομοσπονδίας». Μάλιστα ο κατοχικός ηγέτης και εντολοδόχος της Άγκυρας στην Κύπρο Ερσίν Τατάρ το πήγε ακόμα παραπέρα δηλώνοντας πριν από λίγες ημέρες στην απεσταλμένη του ΓΓ/ΟΗΕ Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ ότι «Δεν θέτουμε ως όρο για έναρξη διαπραγματεύσεων την αναγνώριση της «ΤΔΒΚ» αλλά επιβεβαίωση της …κυριαρχίας μας! 

Σε έμμεση στήριξη των τουρκικών απόψεων είναι οι «συνήθως ύποπτοι» Βρετανοί που όπως μας πληροφορεί με άρθρο του στον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ο γνωστός δημοσιογράφος της Κύπρου Κώστας Βενιζέλος, με τις «ευφάνταστες» ιδέες του στηρίζουν παρασκηνιακά την τουρκική πλευρά για έμμεση διεθνή αναγνώριση κυριαρχίας με «απευθείας πτήσεις» από τα κατεχόμενα και «απ’ ευθείες επίσημες επαφές» και «απευθείας εμπόριο», τα λεγόμενα 3Α (3Ds)!

Διαβάστε επίσης: EastMed | Οι ΗΠΑ “παραμένουν δεσμευμένες” στο σχήμα περιφερειακής συνεργασίας 3+1

Η Τουρκία επιδιώκει μέσω των κατ’ ευφημισμό διαπραγματεύσεων να επιβάλει την θέση της σύμφωνα με την οποία δύο ισότιμες κρατικές οντότητες στην Κύπρο, δηλαδή η «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» και η «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση Νότιας Κύπρου» (όπως αποκαλεί την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας»)  θα θεσμοθετήσουν  μεταξύ τους ένωση υπό μια κοινή θεσμική στέγη, την οποία μέχρι πρότινος ονόμαζαν «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία»!  

Αυτή σε γενικές γραμμές ήταν και είναι η έννοια της πολιτικής ισότητας για την τουρκική πλευρά, κάτι που επεδίωξε να επιβάλει και με το Σχέδιο Ανάν αλλά και στο Κραν Μοντανά το 2017.

Με την λύση της Συνομοσπονδίας η Άγκυρα θα ασκεί απόλυτο έλεγχο σε αυτό που θα ονομαστεί «Τουρκοκυπριακό Κράτος» και όμηρο το …. «Ελληνοκυπριακό», βάζοντας έτσι στο χέρι όλους τους ενεργειακούς πόρους ολόκληρης της Κύπρου. Παράλληλα θα έχει πλέον τον στρατηγικό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί απλά και μόνο με την διχοτόμηση και την μονομερή ανακήρυξη Τ/Κ κράτους ή ακόμα και την προσάρτηση μία παράνομη πράξη (όχι ότι φοβάται τις παρανομίες) που ουδέποτε θα αναγνωριστεί! 

Και η στρατηγική διάσταση του Κυπριακού είναι  διαχρονικά ο βασικός παράγοντας αυτού του ζητήματος για την Τουρκία όπως διατυπώνεται στην γνωστή επισήμανση του θεωρητικού του Νέο-Οθωμανισμού Αχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του Στρατηγικό Βάθος «Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει την στρατηγική θέση της Κύπρου λόγω της οποίας οι Άγγλοι αποφάσισαν και μέχρι σήμερα, διατηρούν σ’ αυτήν στρατιωτικές βάσεις. 

Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατόν να έχει έναν αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές.  Ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας Μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα Κυπριακό ζήτημα» !

Η Ελλάδα όμως ως Εγγυήτρια Δύναμη, αλλά και λόγω στρατηγικών και πανεθνικών συμφερόντων, θα πρέπει να παίξει τον δικό της ρόλο, τον ρόλο που επιβάλλει η Ιστορία, οι Διεθνείς Συμβάσεις και η υφιστάμενη γεωπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή και να παραμείνει ενεργή και δίπλα στην Κύπρο μην επιτρέποντας στο όνομα «της όποια λύσης τώρα» μία κάκιστη εξέλιξη που θα επιτρέψει στην Τουρκία να πετύχει και τον τελευταίο της στρατηγικό στόχο στην Κύπρο. 

Μπορεί το Κυπριακό στην ουσία του να είναι ένα διεθνές πρόβλημα αλλά κυβέρνηση, πολιτικός κόσμος και λαός θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη ότι μία δυσμενής για τα ελληνικά συμφέροντα λύση στην Κύπρο, είτε το θέλουμε, είτε όχι, επηρεάζει δυσμενώς όλο το φάσμα των λεγομένων ελληνοτουρκικών προβλημάτων που δημιουργούνται από την αναθεωρητική πολιτική της γειτονικής μας χώρας. ΄

Μπορεί ο συντάκτης αυτού του κειμένου να ήταν ένας από τους σφοδρότερους επικριτές του πρώην ΥΠΕΞ κ. Νίκου Κοτζιά, αλλά θα κλείσει με μία αναφορά στο βιβλίο του που συνέγραψε ως Καθηγητής «Η εξωτερική Πολιτική της Ελλάδας στον 21ο Αιώνα» (σελ. 333): « Η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική οφείλει να αντιμετωπίσει το Κυπριακό όχι μόνο ως ένα ζήτημα αλληλεγγύης προς την Κύπρο, αλλά ως ένα συστατικό του τόξου αμέσων ελληνικών συμφερόντων»! 

Επομένως ουδεμία υποχώρηση που θα επιτρέψει στην Τουρκία στην επίτευξη και του τελευταίου στρατηγικού της στόχου που είναι ο πολιτικός έλεγχος όλης της Κύπρου και στην ουσία επανάκτηση της και φυσικά όχι στην απεμπλοκή του Κυπριακού από την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όπως κατεργάζονται κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι κύκλοι στην Ελλάδα!

Διαβάστε επίσης: Η Ελλάδα ως Μη Μόνιμο Μέλος του Σ.Α. του ΟΗΕ και… το Κυπριακό | Άποψη

*Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Αντιστράτηγος ε.α και Γεωστρατηγικός Αναλυτής

**Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο The President

***Οι απόψεις και/ή τα σχόλια που εκφράζονται στα άρθρα ανήκουν σε έκαστο συγγραφέα και δύναται να μην αποτελούν άποψη και/ή τοποθέτηση και/ή να υιοθετούνται ως έχουν από την εταιρεία και/ή τους διαχειριστές του ιστότοπου. Περισσότερα στους όρους χρήσης της ιστοσελίδας.