Στις 6 Ιουνίου 1944, στις ακτές της Νορμανδίας της Βόρειας Γαλλίας, οι συμμαχικές δυνάμεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πραγματοποίησαν την μεγαλύτερη αποβατική επιχείρηση στην ιστορία. Η Μάχη της Νορμανδίας, δηλαδή η Επιχείρηση Όβερλορντ (Operation Overlord) που ακολούθησε, τελείωσε στις 19 Αυγούστου 1944, όταν τα συμμαχικά στρατεύματα πέρασαν τον Σηκουάνα. Αρχιστράτηγος, επικεφαλής του όλου εγχειρήματος, είχε οριστεί ο Αμερικανός στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.

©Historyextra.com

Μεταξύ 130.000-156.000 ανδρών συμμετείχαν στην επιχείρηση με κωδική ονομασία “Neptune” εισβάλοντας στις παραλίες της Νορμανδίας, ανοίγοντας ένα δεύτερο μέτωπο κατά της Ναζιστικής Γερμανίας στην Ευρώπη. Η ζώνη απόβασης των συμμάχων είχε μήκος 50 μίλια, και χωρίστηκε σε 5 τομείς με κωδικές λέξεις, την Utah, την Omaha, την Gold, Τζούνο, και Sword. Παρά το στοιχείο του αιφνιδιασμού, και στους πέντε τομείς οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν τεράστιες απώλειες. 

Οι συμμαχικές δυνάμεις, για την εξασφάλιση της παραλίας Omaha, ανερχόταν στους 43.000 στρατιώτες οι οποίοι προέρχονταν από το 5ο Σώμα Στρατού, αποτελούμενο από δυο Mεραρχίες.

Η δύναμη των Γερμανών, αριθμούσε γύρω στους 78.000 άνδρες σε 13 τομείς τοποθετημένοι με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να υπάρχει αλληλοκάλυψη μεταξύ τους με πυρά. 

Βρετανοί στρατιώτες στην ακτή “Gold”

Μεταξύ 00:00 και 03:00 της 6ης Ιουνίου 1944, ο στόλος των συμμάχων, έφτασε στις ακτές της Νορμανδίας. Ακολούθως, αποβατικά σκάφη μετέφεραν τους στρατιώτες στην ακτή πλέοντας σε κύματα εώς και 6 μέτρων. Οι Αμερικανοί στρατιώτες είχαν την προσδοκία ότι η Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό είχαν ήδη προετοιμάσει το πεδίο για την άφιξή τους. Η αλήθεια όμως ήταν εντελώς διαφορετική καθώς οι αεροπορικές επιθέσεις και τα πυροβόλα του Ναυτικού έχασαν τους στόχους τους λόγω κακοκαιρίας.

Στο πρώτο κύμα της επίθεσης, ούτε ένας γερμανικός τομέας δεν καταστράφηκε. Το αμερικανικό πεζικό, δεν μπορούσε επίσης να υπολογίζει στα αμφίβια άρματα (ειδικά τροποποιημένα Μ4 Sherman) τα οποία υποτίθεται θα παρείχαν πυρά κάλυψης. Από τα 29 αμφίβια άρματα Μ4 Shermans που στάλθηκαν στο πρώτο κύμα επίθεσης, μόνο δύο κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την ακτή ενώ τα άλλα βούλιαξαν στην θάλασσα εξαιτίας της κακοκαιρίας.

Η κακοκαιρία, ανάγκαζε επίσης τα αποβατικά σκάφη, να αφήνουν τους στρατιώτες μακριά από την ακτή, αναγκάζοντας τους να πηδήξουν στο νερό. Όσοι δεν πνίγηκαν λόγω του βάθους της θάλασσας, αναγκάστηκαν να κολυμπήσουν μέχρι την ακτή καταβάλλοντας μεγάλες προσπάθειες λαμβάνοντας υπόψη και τον βαρύ ατομικό εξοπλισμό που έφεραν. Όσοι μπόρεσαν και “πάτησαν πόδι” στην ακτή ήταν εξαντλημένοι και δέχοταν ανάμεσα σε άλλα καταιγιστικά πυρά από τα πολυβόλα MG-42 7,92 x 57 χιλ (πρόγονο του γνωστού MG-3).

Η πρώτη διάσπαση της γερμανικής άμυνας, συνέβη όταν οι άνδρες της 16ης Δριας Πεζικού πέρασαν διαμέσου ενός ακάλυπτου κενού μεταξύ των γερμανικών οχυρών και διεξήγαγαν πλευρική επίθεση. Στην ακτή, η ελλιπής κάλυψη που είχαν οι αμερικανοί στρατιώτες, ώθησε το ναυτικό να λάβει την απόφαση για αποστολή καταδρομικών πλοίων για να υποστηρίξουν την επίθεση. Εξαιτίας αυτής της κίνησης, η γερμανική άμυνα άρχισε να αποδυναμώνεται και αρκετά παράκτια οχυρά καταστράφηκαν μέχρι το απόγευμα της 6ης Ιουνίου. Σημαντικό υπήρξε το γεγονός της ανακοπής των γερμανικών ενισχύσεων από τις συμμαχικές αεροπορικές δυνάμεις. Οι απώλειες κατά την 1η ημέρα της εισβολής στη Νορμανδία δεν έχουν υπολογιστεί επ’ακριβώς επίσημα, εκτιμάται όμως ότι ανέρχονταν σε περίπου 4500 άνδρες των συμμαχικών δυνάμεων και μεταξύ 4000-9000 για τους Γερμανούς.

Ελληνική Συμμετοχή

Στην απόβαση συμμετείχαν δύο ελληνικά πλοία του τότε Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού, οι κορβέτες «Τομπάζης» και «Κριεζής», με πλήρωμα 155 ανδρών. Κυβερνήτης του πρώτου πλοίου ήταν ο πλωτάρχης Γεώργιος Παναγιωτόπουλος και του δεύτερου ο Δημήτριος Κιοσσές, μετέπειτα ναύαρχος και Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. Ο ύπαρχος του «Κριεζής», Γρηγόριος Παυλάκης, τιμήθηκε το 2004 με τον τίτλο του Ιππότη της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, σε επετειακή τελετή που έγινε στη Γαλλία. 

Διαβάστε επίσης: