7 Ιουνίου 1822 | Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κωνσταντίνο Κανάρη

Defence Redefined

Published on 07/06/2021 at 18:00

Το γεγονός της πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον επαναστάτη Κωνσταντίνο Κανάρη στη Χίο, στις 7 Ιουνίου του 1822, υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα ναυτικά κατορθώματα της Ελληνικής Επανάστασης.

Μετά από την καταστροφή της Χίου, από τους οθωμανούς, στις 30 Μαρτίου 1822, οι Έλληνες επαναστάτες, και συγκεκριμένα το ναυτικό θέλησε να εκδικηθεί τους οθωμανούς, προσβάλλοντας τον τουρκικό στόλο. Έτσι, συγκροτήθηκε μία μεγάλη αρμάδα από 64 πλοία (σ.σ 29 υδραϊκά υπό τον Ανδρέα Μιαούλη, 19 σπετσιώτικα υπό τους Αναστάσιο Ανδρούτσο και Ανδρέα Χατζηαναργύρου και 16 ψαριανά). Τα ελληνικά πλοία συγκεντρώθηκαν στα Ψαρά στα τέλη Απριλίου και ανέμεναν την ευκαιρία να δράσουν.

Οι Ψαριανοί πήραν την απόφαση να καταστρέψουν τον τουρκικό στόλο με πυρπολικά, επειδή κατέφθασαν πληροφορίες ότι ο αιγυπτιακός στόλος βρισκόταν στην Κρήτη. Την απόφαση επικρότησε ο Μιαούλης, καθώς και οι άλλοι δύο υδραίοι ναύαρχοι Λάζαρος Λαλεχός και Ιωάννης Βούλγαρης. Την επιχείρηση ανέλαβαν να εκτελέσουν δύο πυρπολικά, ένα από κάθε πλευρά.

Διαβάστε επίσης: 27 Μαΐου 1821 | Η Ναυμαχία της Ερεσού – Το πρώτο μεγάλο ναυτικό κατόρθωμα του ’21

Την πρώτη Ιουνίου, τα δύο πυρπολικά, ένα από τα Ψαρά, με κυβερνήτη τον Κωνσταντίνο Κανάρη και ένα από την Ύδρα, με κυβερνήτη τον Ανδρέα Πιπίνο, ξεκίνησαν προς αναζήτηση του τουρκικού στόλου. Με αρκετές προφυλάξεις, τα δύο πυρπολικά πλησίασαν τον τουρκικό στόλο, που ναυλοχούσε στη Χίο και περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία για να δράσουν. Οι Έλληνες ναυτικοί, επέλεξαν τη νύχτα της 6ης προς 7η Ιουνίου 1822. Ήταν μία νύχτα χωρίς φεγγάρι και οι αξιωματικοί είχαν συγκεντρωθεί στη φωταγωγημένη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου για να γιορτάσουν τη λήξη του ραμαζανιού. 

Το υδραϊκό πυρπολικό απέπλευσε αθέατο προς την υποναυαρχίδα του τουρκικού στόλου, ένα δίκροτο πλοίο, με πλοίαρχο τον Μπεκίρ Μπέη. Επιχείρησε να προσκολληθεί, αλλά παρασύρθηκε από τον άνεμο και αποσπάσθηκε. Η απόπειρα του Πιπίνου απέτυχε, αλλά ο Κανάρης κατόρθωσε να προσδέσει το πυρπολικό του στην τουρκική ναυαρχίδα. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι επιδέξιοι ελιγμοί του έμπειρου πηδαλιούχου Ιωάννη Θεοφιλόπουλου.

Σχεδόν αμέσως το ξύλινο σκαρί του μεγαλοπρεπούς πλοίου λαμπάδιασε και άρχισε να καίγεται σαν πυροτέχνημα. Ο Καρά Αλής έσπευσε να εγκαταλείψει το πλοίο και επιβιβάσθηκε σε λέμβο, αλλά ένα κομμάτι από το φλεγόμενο κεντρικό κατάρτι του πλοίου τον χτύπησε στο κεφάλι και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Οι 2.000 άνδρες που βρίσκονταν πάνω στη ναυαρχίδα χάθηκαν σχεδόν όλοι.

Διαβάστε επίσης: 30 Μαρτίου 1822 | Η καταστροφή της Χίου και οι θηριωδίες των Οθωμανών – VIDEO

Οι 32 Έλληνες που συγκροτούσαν τα πληρώματα των δύο πυρπολικών, εκμεταλλευόμενοι τη σύγχυση που επικράτησε, έφθασαν σώοι στα ελληνικά πλοία που τους περίμεναν στ’ ανοιχτά. Η επιστροφή τους στα Ψαρά ήταν θριαμβευτική και με τη συνοδεία του πλήθους κατευθύνθηκαν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, όπου ανέπεμψαν ευχαριστήρια δέηση για τη σωτηρία τους.

Οι Τούρκοι της Χίου, όταν έμαθαν το θλιβερό γι’ αυτούς περιστατικό, αποτελείωσαν τον αφανισμό του νησιού με την καταστροφή των Μαστιχοχωρίων. Το επίτευγμα του Κανάρη έδωσε νέα ώθηση στους επαναστατημένους Έλληνες και συγκίνησε βαθύτατα την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Στην Ευρώπη κυκλοφόρησαν χαλκογραφίες, που παριστούσαν τον Κανάρη με τον δαυλό στο χέρι, και τα χρήματα από τις πωλήσεις τους απεστάλησαν στην Ελλάδα για την ενίσχυση του αγώνα.

Διαβάστε επίσης: Μάχη των Δολιανών | Η μέρα όπου ο Νικήτας Σταματελόπουλος μένει στην Ιστορία ως Νικηταράς ο “Τουρκοφάγος”

Με πληροφορίες από: sansimera.gr