Άντης Λοΐζου *

Η Τουρκική πολιτική της Γαλάζιας Πατρίδας είναι μια ακόμη απειλή κατά της Ελλάδος και της Κύπρου και αποτελεί μια συνέχεια στη στρατηγική της Τουρκίας να υλοποιήσει τον στόχο της να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να γίνει περιφερειακή ηγεμονία, όπως αναφέρεται και στο βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου,  «Στρατηγικό Βάθος».  Στο εν λόγω βιβλίο παρουσιάζεται με τον καλύτερο τρόπο η Τουρκική στρατηγική που ακολουθείται διαχρονικά (πριν το 1980) προκειμένου η χώρα να γίνει περιφερειακή δύναμη και στη συνέχεια περιφερειακή ηγεμονία και να καθορίζει την πολιτική των κρατών της περιφέρειας της. 

   Η Τουρκική Επεκτατική Πολιτική

Αναλύοντας την γεωγραφία της ευρύτερης περιοχής από τα οκτώ κράτη που συνορεύουν με την Τουρκία ισχυρότερο από αυτήν σύμφωνα με το ισοζύγιο στρατιωτικών δυνάμεων είναι μόνο το Ιράν, με το οποίο οι σχέσεις της δεν είναι σταθερές αλλά ούτε και οι καλύτερες παρά το ότι περιστασιακά τα κοινά τους συμφέροντα τις παρουσιάζουν ως αρμονικές.  

Με τα περιφερειακά κράτη, η Τουρκία έχει μια διελκυστίνδα με την Αίγυπτο που είναι το Κράτος «αρχηγός» του Αραβικού κόσμου και το οποίο η Τουρκία θέλει να αντικαταστήσει καθώς και η Αλβανία και η Βόρεια Μακεδονία στις οποίες η Τουρκία διαθέτει Στρατιωτικές βάσεις, εις δε την Αλβανία και Ναυτική βάση.  Δεν πρέπει να περνά απαρατήρητη η άριστη σχέση που είχε αναπτύξει η Τουρκία του Ερντογάν με την Αίγυπτο επί διακυβέρνησης των Αδελφών Μουσουλμάνων.  Σκοπός των βάσεων στην Β. Μακεδονία και στην Αλβανία είναι η άσκηση πίεσης, η έμμεση απειλή και η δημιουργία προβληματισμού ή και φόβου στην Ελλάδα.  

Παράλληλα η Τουρκία έχει εισβάλει στη Συρία, στο Ιράκ και ενισχύει με στρατιωτικές δυνάμεις και τρομοκράτες του «Ισλαμικού Κράτους» την αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης ενώ διατηρεί στρατιωτικές βάσεις στο Τζιμπουτί και στο Κατάρ. Τουναντίον οι σχέσεις της Τουρκίας με την Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι τεταμένες. Με τη Ρωσία οι σχέσεις της Τουρκίας είναι ασταθείς και δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί και τυχοδιωκτικές. Σκοπός τις Τουρκίας η οποία γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι το σημαντικότερο ανάχωμα στην Ρωσία και στο Ιράν προς την Ευρώπη είναι να ακροβατεί μεταξύ Ρωσίας αφενός και ΗΠΑ – Ευρώπης αφετέρου προσκομίζοντας τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη, πράγμα που επιτυγχάνει μέχρι σήμερα.  

Σχέσεις Τουρκίας-Ελλάδας-Κύπρου

Οι συνεχείς από μέρους της Τουρκίας, αμφισβητήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) και οι ολοένα κλιμακούμενες προκλήσεις στην ΑΟΖ της ΚΔ αποτελούν αυταπόδεικτα στοιχεία της σοβαρότητας της κατάστασης που διέρχεται η ΚΔ και κρούουν έντονα και συνέχεια τον κώδωνα του κινδύνου για επιδείνωση μη αποκλεισμένης της πολεμικής σύρραξης. 

Οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί των Ελλήνων της Κύπρου για την ασφάλεια τους εκφράζονται ποικιλοτρόπως και κατά παράδοξόν τρόπον περιμένουν ενέργειες που θα προκαλέσουν κόστος στην Τουρκία να γίνουν από τρίτους που θα προστρέξουν σε περίπτωση πολέμου για να τους προστατεύσουν. Αυτή η νοοτροπία είναι ότι χειρότερο, γιατί δημιουργεί ψεύτικες ελπίδες στο λαό, και δυστυχώς αυτή η νοοτροπία καλλιεργείται έντεχνα και δόλια από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων της Κύπρου. 

  Συνθετική Χρονολογική Εικόνα Παράνομων Διεκδικήσεων Τουρκίας σε βάρος Ελλάδας-Κύπρου από το 1973-2019 (Αιγαίο-Ν/Α Μεσόγειος)    © Στυλιανού Κωνσταντίνος

Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να παραγνωρίζονται οι μεθοδευμένες και καλά σχεδιασμένες προκλήσεις των Τουρκικών Δυνάμεων κατοχής κατά μήκος και εντός της Νεκρής Ζώνης,  ιδιαίτερα μάλιστα αυτές που είναι πλησίον περιοχών στις οποίες τα φυλάκια της ΕΦ έχουν απαγκιστρωθεί και τα πλησιέστερα φυλάκια απέχουν πολύ σε απόσταση. Τέτοιες περιοχές είναι, στα Στροβίλια, στη Δένεια, στην Πάνω Ζώδια και εσχάτως (Φεβρουάριος 2020) στην Πύλη Πάφου όπου ως γνωστόν η ευρύτερη περιοχή από τα Δικαστήρια – Λήδρα Πάλας – Πύλη Πάφου εμπίπτει στην Συμφωνία Απαγκίστρωσης του 1989.

Δεν πρέπει επίσης να περνά απαρατήρητος ο υβριδικός πόλεμος που διεξάγει η Τουρκία κατά της Ελλάδας και της Κύπρου με τους παράνομους μετανάστες που στέλνει από την ηπειρωτική χώρα στα κατεχόμενα εδάφη της ΚΔ και στη συνέχεια από τη θάλασσα ή διασχίζοντας την νεκρή ζώνη προς τις ελεύθερες περιοχές της ΚΔ. Με τον τρόπο αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα που ταυτόχρονα είναι μια πέμπτη φάλαγγα σε περίπτωση πολέμου καθότι όλος παραδόξως σχεδόν όλοι είναι μουσουλμάνοι και ουδείς γνωρίζει πως θα συμπεριφερθούν σε περίπτωση θερμού επεισοδίου ή πολέμου και τι οδηγίες έχουν πάρει από την Τουρκία που τους στέλνει. Εσχάτως Κύπριοι κρατικοί αξιωματούχοι ανάμεσα δε σε αυτούς και υπουργοί έχουν παραδεχθεί ότι η κατάσταση με τους λαθρομετανάστες είναι, πολύ δύσκολο να διαχειριστεί και οικονομικά πολυδάπανη. 

Δυστυχώς από Ελληνικής πλευράς (Ελλάδα και Κύπρος) η αντιμετώπιση της Τουρκικής αυτής επεκτατικής πολιτικής είναι επιδερμική και χαρακτηρίζεται από φοβικά σύνδρομα και έλλειψη πολιτικής βούλησης. Αυταπόδεικτη σε αυτό η συνεχής εξευμενιστική πολιτική της Ελλάδος και της Κύπρου προς την Τουρκία με παράλληλη υποβάθμιση των ΕΔ τους προφασιζόμενες διάφορες γελοίες και αστήρικτες δικαιολογίες. Το χειρότερο για την Ελληνική πλευρά είναι ότι η Τουρκική πλευρά έχει κατανοήσει πλήρως τον τρόπο αντίδρασης της και συνεχίζει τον εκφοβισμό όσο μπορεί.  Πρέπει οι ενέργειες του Ελληνισμού να πάψουν να βασίζονται στις θεωρητικές δηλώσεις περί ψυχραιμίας και αυτοσυγκράτησης αλλά να δημιουργούν κόστος στην Τουρκία και να παρουσιάζουν σε κάθε ευκαιρία την Tουρκική επεκτατική πολιτική. 

*Συνταγματάρχης Ε.Α