ΙΣΤΟΡΙΑ

19 Μαΐου 1919 | 101 χρόνια από την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

Defence Redefined

Published on 19/05/2020 at 12:53

Το κύμα διωγμού και εξόντωσης των ελληνικών πληθυσμών του Πόντου διαχωρίζεται χρονολογικά σε τρεις συνεχόμενες φάσεις.

Η γενοκτονία των Ποντίων ξεκινά από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ως την κατάληψη της Τραπεζούντας από τον ρωσικό στρατό (1914-1916). Η δεύτερη τελειώνει με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1916-1918) και η τελευταία φάση ολοκληρώνεται με την εφαρμογή του Συμφώνου για την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (1918-1923).

Οι Ελληνοπόντιοι, ζούσαν στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου. Μετά την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς και παρόλο που ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό το φρόνιμα και η ελληνική συνείδηση τους διατηρήθηκε μέσα στους αιώνες.

Οι Έλληνες του Πόντου γνώρισαν μεγάλη οικονομική και συνάμα πληθυσμιακή ανάπτυξη στα μέσα και στα τέλη του 19ου αιώνα. Το 1865, ο πληθυσμός των Ελλήνων του Πόντου ανερχόταν σε 265.000, 15 χρόνια μετά σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα ξεπερνούσαν τις 700.000.

Το 1860 υπήρχαν γύρω στα 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401. Οι κοινότητα των Ελλήνων του Πόντου, είχε δημιουργήσει εκτός από σχολεία, τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, απόδειξη της μεγάλης πολιτιστικής τους κληρονομιάς.

Ωστόσο, το κίνημα των Νεοτούρκων και το σχέδιο τους για εκτουρκισμό της Μικράς Ασίας και εκδίωξη του χριστιανικού στοιχείου, έφερε μια νέα μαύρη εποχή για τους Αρμένιους και τους Έλληνες του Πόντου.

Με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» δημιούργησαν “τάγματα εργασίας” και μετακίνησαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού των Ελλήνων του Πόντου στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, αναγκάζοντας τους να δουλεύουν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες.

Πολλοί ήταν αυτοί που έχασαν την ζωή τους από την πείνα, τις κακουχίες αλλά και τις αρρώστιες. Αρκετοί Έλληνες Πόντιοι, αλλά και Αρμένιοι, αντιδρώντας στις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, αποφάσισαν να αντισταθούν, δημιουργώντας θύλακες στα βουνά.

Ωστόσο η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ήταν ήδη σε εφαρμογή. Στις 19 Μαΐου 1919, τα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζονται στη Σαμψούντα και ξεκινούν δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

Μεγάλος μέρος του πληθυσμού των Ελλήνων του Πόντου, διέφυγε στην Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήρθαν στην Ελλάδα.

Η Ελληνική Κυβέρνηση με μεγάλη καθυστέρηση, ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Σύσσωμη η Ελλαδική και Κυπριακή ηγεσία τίμησαν με αναρτήσεις τους Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Η ιστορική μνήμη και ο σεβασμός της είναι απαραίτητο συστατικό στοιχείο για την επικράτηση της ειρήνης.
Στηρίζουμε τον αγώνα για αναγνώριση της ιστορικής πραγματικότητας που συνιστά η Γενοκτονία των Ποντίων.#PontianGenocide #19thMay pic.twitter.com/LOw3vct7bU

— Nicos Anastasiades (@AnastasiadesCY) May 19, 2020