ΙΣΤΟΡΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ναυμαχία της Λήμνου | Όταν ο “Αβέρωφ” έκλεισε τον Οθωμανικό Στόλο στα Δαρδανέλια – ΧΑΡΤΗΣ
Defence Redefined
Published on 05/01/2021 at 10:53

Η ναυμαχία της Λήμνου διεξήχθη στις 18 Ιανουαρίου 1913 (5 Ιανουαρίου σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο) και ήταν η δεύτερη από τις δύο μεγάλες ναυμαχίες μεταξύ του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού και του Οθωμανικού Στόλου κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο. 

 Η τοποθεσία της ναυμαχίας ήταν κοντά στην νήσο Λήμνο, εξ ου και η ονομασία της και έληξε με νίκη του ελληνικού στόλου και τον εγκλεισμό του οθωμανικού εντός των Δαρδανελίων στη δεκαετία που ακολούθησε.

Στα τέλη του 1912 (σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο), η παρουσία του οθωμανικού στόλου στην προ των Δαρδανελίων θάλασσα, ήταν αρκετά έντονη. Η παρουσία των τουρκικών πολεμικών πλοίων, ενίσχυε την υπόνοια ότι ο εχθρικός στόλος επιδίωκε για άλλη μια φορά τη πολεμική σύγκρουση (μετά από τη Ναυμαχία της Έλλης). 

Την νύχτα της 4ης Ιανουαρίου 1913 ο Αρχηγός του τουρκικού στόλου πλοίαρχος Ταχίρ Μπέης επιβιβάστηκε στο «Μετζητιέ» (Mecidiye ) και επιχείρησε αναγνώριση της προ των Δαρδανελίων θάλασσας. Στη συνέχεια επιβιβάστηκε στη ναυαρχίδα του οθωμανικού στόλου, «Χαϊρεδδίν Βαρβαρόσσα», από όπου επικεφαλής ολοκλήρου του τουρκικού στόλου κατευθύνεται με όλη την ταχύτητα προς το ελληνικό ορμητήριο του Μούδρου. 

Διαβάστε επίσης: 9 Οκτωβρίου 1912 | Ο Ελληνικός στόλος απελευθερώνει την Λήμνο και κατακτά τον έλεγχο των Δαρδανελίων – Φωτογραφίες

Εντούτοις, η έξοδος του τουρκικού στόλου, έγινε έγκαιρα αντιληπτή από το ανιχνευτικό Λέων που ειδοποίησε σχετικά το ναύαρχο Κουντουριώτη. Ο Αρχηγός του ελληνικού στόλου, αφού ετοιμάστηκε αμέσως για να αποπλεύσει, έστειλε προς τον ελληνικό στόλο το ακόλουθο σήμα:

«Ο ναύαρχος εύχεται την καλήν ημέραν εις τα γενναία επιτελεία και τα πληρώματα».

Το πρωϊνό της 5ης Ιανουαρίου 1913, ο Κουντουριώτης απέπλευσε επικεφαλής του Ελληνικού στόλου, που τον συγκροτούσαν το εύδρομο μάχης «Αβέρωφ» η ναυαρχίδα του στόλου, τα θωρηκτά «Σπέτσαι» αρχηγίδα του μοιράρχου Π. Γκίνη, η «Ύδρα» και τα «Ψαρά» και 6-7 αντιτορπιλικά. Την ώρα που ο ελληνικός στόλος εγκατέλειπε το Μούδρο (περί τις 09:45), εμφανίζεται σε απόσταση 15 περίπου μιλίων ο τουρκικός στόλος του Ραμίζ Μπέη που τον συγκροτούσαν τα θωρηκτά «Χαϊρεδδίν Βαρβαρόσσα» (Barbaros), «Τουργούτ-Ρέϊς» (Turgut Reis) και «Μεσουδιέ» (Mesudiye) το εύδρομο/καταδρομικό «Μετζητιέ» (Mecidiye) και 5-8 αντιτορπιλικά και άλλα ελαφρά σκάφη. 

Με μπλέ χρώμα, η πλεύση του Ελληνικού Στόλου. Με κόκκινο χρώμα, η πλεύση του Τουρκικού Στόλου.

Ο ελληνικός στόλος στράφηκε αρχικά προς τα αριστερά για να προσεγγίσει τον τουρκικό και στη συνέχεια δεξιά για να αποφύγει χειρισμούς του τουρκικού στόλου. Ώρα 11:35 ο τουρκικός στόλος άρχισε να βάλει με τα πυροβόλα του εναντίον των ελληνικών πλοίων από απόσταση 8.400 μέτρων. Ο ελληνικός απάντησε αμέσως. Το πυροβολικό του Ελληνικού στόλου βάλει με καταιγιστικά πυρά εναντίον των τουρκικών πλοίων. Ώρα 11:55 στο Barbarossa διακρίνονται πυρκαγιές και το «Μεσουδιέ» που πλήγηκε από τα θωρηκτά «Ψαρά» και «Ύδρα», εξέρχεται από τη γραμμή με καπνούς πυρκαγιάς.

Το θωρηκτό Barbarossa είχε υποστεί σοβαρά πλήγματα. Μία  οβίδα 270 χιλ. έπληξε τον ιστό του, καταρρίπτοντας την ιστορική σημαία του Χαϊρεντίν Βαρβαρόσα, γεγονός που καταρράκωσε το ηθικό των Τούρκων. Ο τουρκικός στόλος που βρισκόταν σε μια τέτοια δυσχερή κατάσταση στρέφει αριστερά με κατεύθυνση τα Δαρδανέλια, οπότε ο ναύαρχος Κουντουριώτης διατάσσει τον Ελληνικό στόλο να στραφεί προς καταδίωξη του εχθρού, που έπλεε προς τα στενά με μεγάλη αταξία. 

To Αβέρωφ με ταχύτητα 20 μιλίων καταδιώκει τον τουρκικό στόλο, τα πυροβόλα του στρέφονται κατά του θωρηκτού «Τουργούτ» που βρίσκεται στην ουρά του τουρκικού στόλου. Οι βολές του Αβέρωφ πλήττουν το «Τουργούτ», το οποίο αρχίζει να γέρνει. Έτσι ο τουρκικός στόλος, ηττημένος κατέφυγε στα Δαρδανέλια. Ο Ελληνικός στόλος είχε έναν και μοναδικό τραυματία και ασήμαντες ζημιές στο κατάστρωμα του «Αβέρωφ». 

Διαβάστε επίσης: Θωρηκτό “Γεώργιος Αβέρωφ” | Ο κυρίαρχος του Αιγαίου και η Δόξα του Πολεμικού Ναυτικού

Αντίθετα ο τουρκικός στόλος είχε πολλούς νεκρούς και τραυματίες και πολλές ζημιές στα πλοία του, στο πυροβολικό και τον εξοπλισμό του. Και κατά τη ναυμαχία αυτή αποδείχθηκε η ηθική υπεροχή του Αρχηγού του Επιτελείου, των Πληρωμάτων και η δεξιότητα των χειρισμών του «Αβέρωφ» με Κυβερνήτη και Αρχιεπιστολέα του στόλου τον πλοίαρχο Σοφοκλή Δούσμανη, καθώς επίσης η μεγάλη ταχύτητα του πλοίου και η αποτελεσματικότητα των πυροβόλων του Αβέρωφ.

Η φυγή του οθωμανικού στόλου στα στενά των Δαρδανελλίων επιβεβαιώθηκε από τον Ανθυποπλοίαρχο Μιχαήλ Μουτούση και το Σημαιοφόρο Αριστείδη Μωραϊτίνη στις 24 Ιανουαρίου 1913, οι οποίοι σε μια αποστολή της ναυτικής αεροπορίας, με υδροπλάνο τύπου Μωρίς Φαρμάν εντόπισαν τον εχθρικό στόλο στη ναυτική βάση Nagara. Κατά τη διάρκεια της πτήσης τους σχεδίασαν ένα ακριβές διάγραμμα των θέσεων του οθωμανικού στόλου, εναντίον του οποίου έριξαν τέσσερις βόμβες. Οι Μουτούσης και Μωραϊτίνης διένησαν μία διαδρομή πάνω από 180 χιλιόμετρα, διάρκειας 2 ωρών και 20 λεπτών για να ολοκληρώσουν την αποστολή τους, η οποία αναφέρθηκε ευρέως τόσο στον Ελληνικό όσο και στο Διεθνή Τύπο.

 

Το στρατηγικό αποτέλεσμα της ναυμαχίας ήταν ο Τουρκικός στόλος να μην επιχειρήσει ξανά έξω από τα Δαρδανέλια κατά τη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν, αφήνοντας την κυριαρχία του Αιγαίου στην Ελληνικό στόλο.

Διαβάστε επίσης: 1η Δεκεμβρίου του 1913 | Η Κρήτη ενσωματώνεται στον Ελληνικό Κράτος – Φωτογραφίες

Με πληροφορίες από: thomo.coldie.net / Battle Of Lemnos – Naval Battle 1913

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΕ NEWSLETTER

ΣΧΟΛΙΑ

0 Σχόλια

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Pin It on Pinterest

Share This