Η Τουρκία έχει οριστικοποιήσει βασικά σχέδια για την αντιαεροπορική ασπίδα Steel Dome (Çelik Kubbe).

Το Steel Dome στοχεύει στην ενσωμάτωση ενός ευρέος φάσματος συστημάτων αεράμυνας, δημιουργώντας επιχειρησιακή εικόνα σε πραγματικό χρόνο και επιτρέποντας τον κεντρικό έλεγχο με τη βοήθεια Τεχνητής Νοημοσύνης (AI).

Το Steel Dome είναι μια εγχώρια πρωτοβουλία που αναπτύχθηκε από την Aselsan σε συνεργασία με τη Roketsan και το τουρκικό κυβερνητικό ερευνητικό ινστιτούτο TÜBİTAK SAGE. Στόχος είναι να συγκεντρώσει υπάρχοντες και μελλοντικούς αισθητήρες, δίκτυα επικοινωνίας και οπλικά συστήματα κάτω από μια ενοποιημένη και πολυστρωματική αρχιτεκτονική αεράμυνας έναντι αναδυόμενων εναέριων απειλών όπως τα drones και οι πύραυλοι.

Διαβάστε επίσης: Η “ανύπαρκτη” τουρκική Α/Α άμυνα, που πλέον δεν είναι και τόσο ανύπαρκτη – Μέρος Α

Το Steel Dome αποτελεί μια προσπάθεια ενσωμάτωσης διαφόρων συστημάτων αντι-αεροπορικής και αντι-πυραυλικής άμυνας, που αναπτύχθηκαν την τελευταία δεκαετία.

Το επίπεδο εγγύς αεράμυνας θα αποτελείται από συστήματα μικρού όπως το αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό πολυβόλο Korkut και οι πύραυλοι Sungur. Οι μεσαίου βεληνεκούς πύραυλοι Hisar A+ και Hisar O (RF) θα αποτελούν το μεσαίο στρώμα αεράμυνας, ενώ για προστασία στο επίπεδο μεγάλου βεληνεκούς θα χρησιμοποιηθεί ο πύραυλος SİPER, ο οποίος αναμένεται να υπερβεί το βεληνεκές των 100 χλμ. Εν τω μεταξύ, η Roketsan αναπτύσσει μια προηγμένη έκδοση του SİPER που θα επεκτείνει την εμβέλεια στα 150 χλμ.

Διαβάστε επίσης: Η “ανύπαρκτη” τουρκική Α/Α άμυνα, που πλέον δεν είναι και τόσο ανύπαρκτη – Μέρος B

Η Τουρκία ενσωματώνει τα ραντάρ και τα συστήματα επικοινωνίας της Aselsan, συμπεριλαμβανομένου του συστήματος διοίκησης και ελέγχου αεράμυνας HERİKKS και του δικτύου ραντάρ RADNET στον πυρήνα του προγράμματος. Τα εξαρτήματα έχουν σχεδιαστεί για να δημιουργούν μια εναέρια επίγνωση της κατάστασης σε πραγματικό χρόνο για τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων.

Μη κινητικοί αναχαιτιστές όπως το όπλο λέιζερ Gökberk και το όπλο κατευθυνόμενης ενέργειας Alka είναι επίσης προγραμματισμένα για ενδεχόμενη ενσωμάτωση στο Steel Dome, αλλά αυτές οι τεχνολογίες βρίσκονται ακόμα υπό ανάπτυξη.

Διαβάστε επίσης: Η “ανύπαρκτη” τουρκική Α/Α άμυνα, που πλέον δεν είναι και τόσο ανύπαρκτη – Μέρος Γ

Σύμφωνα και με το Defense News η Τουρκία είχε προγραμματίσει να χρησιμοποιήσει την αρχιτεκτονική ACCS (Air Command Control System), που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 2000 για κοινή χρήση από όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ, ως την καρδιά του νέου προγράμματος. Ωστόσο, ανεπίλυτα ζητήματα σχετικά με το λογισμικό της συμμαχίας οδήγησαν την Τουρκία να αναπτύξει μια εθνική λύση ως συμπλήρωμα.

Πάντως, όπως αναφέρεται, το ρωσικό σύστημα αεράμυνας S-400, που αγοράστηκε από την Τουρκία το 2017, δεν θα αποτελέσει μέρος της αρχιτεκτονικής Steel Dome, καθώς το S-400 δεν ευθυγραμμίζεται με τη μακροπρόθεσμη στρατηγική αεράμυνας της Τουρκίας.

Επιπρόσθετα, δείτε την σχετική εκπομπή (βιντεο πιο κάτω ή ηχητικό στο link) στο DEFENCE ReDEFiNED Podcast αφιερωμένη στα εξοπλιστικά Κύπρου – Ελλάδος.

Διαβάστε επίσης: Η “ανύπαρκτη” τουρκική Α/Α άμυνα, που πλέον δεν είναι και τόσο ανύπαρκτη – Μέρος Δ (Οι επιλογές)