*Χρίστος Λοΐζου.

Συμπληρώνονται φέτος 31 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία του αγωνιστή της ελευθερίας, Θεόφιλου Γεωργιάδη. Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης δολοφονήθηκε από πράκτορες του τουρκικού κράτους στις 20 Μαρτίου 1994 έξω από το σπίτι του στην οδό Θουκυδίδου στην Αγλαντζιά.

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1957 στην Ευρύχου. Μέχρι την τουρκική εισβολή του 1974, διέμενε στον Τράχωνα της Λευκωσίας, ο οποίος κατελήφθη από τον τουρκικό στρατό κατοχής. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και το 1975 κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά. Υπηρέτησε στις Δυνάμεις Καταδρομών, εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (ΣΕΠΑ) στην Κρήτη και στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ανορθοδόξου Πολέμου (ΚΕΠΑ) στην Ρεντίνα και υπηρέτησε ως αξιωματικός στην 32 Μοίρα Καταδρομών.

Ακολούθως, σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα. Έμαθε την τουρκική γλώσσα και προχώρησε σε περαιτέρω σπουδές στη Γερμανία και την Γαλλία. 

Το 1980, νυμφεύθηκε την σύζυγο του Ελένη και μαζί απέκτησαν τρεις γιους, τον Χαράλαμπο, τον Χρίστο και τον Θεόδωρο.

Στην Κύπρο, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης εργάστηκε στην Αστυνομία ως ειδικός στα τουρκικά θέματα και το 1986 ανέλαβε καθήκοντα στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, όπου και μελετούσε καθημερινώς τον τουρκικό τύπο.

Παράλληλα, το 1986, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, προχώρησε μαζί με άλλους Καταδρομείς στην ίδρυση του Παγκύπριου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων και ως έφεδρος Υπολοχαγός επάνδρωσε και εκπαίδευσε λόχους εφέδρων.

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, ενεπλάκη έντονα με τον αγώνα του Κουρδικού λαού για απελευθέρωση και ανεξαρτησία από την Τουρκία. Υπήρξε ενεργό μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης προς το Κουρδιστάν και μετέβαινε ακόμα και στα στρατόπεδα εκπαίδευσης των Κούρδων ανταρτών του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK) στην κοιλάδα Μπεκάα στον Λίβανο.

Ο Θεόφιλος με καθημερινές παρεμβάσεις του στον τύπο, ανέλυε την τουρκική πολιτική, τις διεθνείς εξελίξεις και τόνιζε πως “η Ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν”. Επέκρινε έντονα τον κυπριακό τύπο της εποχής, όπου μετέδιδε τις εξελίξεις στον πόλεμο των Κούρδων ανταρτών με τον τουρκικό στρατό, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τις πληροφορίες των τουρκικών πρακτορείων ειδήσεων. Παράλληλα, διοργάνωνε επισκέψεις πολιτικών και δημοσιογράφων στην κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου ώστε να δουν από κοντά την μαχητικότητα και τις προοπτικές του απελευθερωτικού κινήματος του Κουρδιστάν.

Ο Θεόφιλος, πρωτοστάτησε επίσης στον αγώνα εξακρίβωσης της τύχης των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής του 1974. Πρωτοστάτησε ο ίδιος σε έρευνες για συλλογή στοιχείων και στάθηκε δίπλα στις οικογένειες, που μέχρι σήμερα ζουν το δράμα και περιμένουν να μάθουν τι απέγιναν οι αγαπημένοι τους άνθρωποι, που χάθηκαν κατά την βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. 

Μετά από επίμονες προσπάθειες, η επιτροπή αλληλεγγύης για το Κουρδιστάν κατάφερε να συζητηθεί το Κουρδικό πρόβλημα για πρώτη φορά το 1993 στην επιτροπή εξωτερικών της Κυπριακής βουλής, παρουσία και του Θεόφιλου, ενώ ο τότε ΥΠΕΞ της Κυπριακής Δημοκρατίας Α. Μιχαηλίδης ομολόγησε πως ουδέποτε η κυπριακή κυβέρνηση είχε καν μελετήσει το Κουρδικό πρόβλημα και τις επιπτώσεις του στην Τουρκία και κατ΄επέκταση στην Κύπρο.

Τον Μάρτιο το 1994, πρωτοστάτησε στην διοργάνωση διεθνούς συνεδρίου για τον Κουρδικό αγώνα στις Βρυξέλλες. Εκεί, μπροστά σε πολιτικούς, δημοσιογράφους και ακαδημαϊκούς από όλη την Ευρώπη, γίνονται γνωστά τα εγκλήματα της Τουρκίας σε βάρος των Κούρδων αλλά και σε βάρος των Ελλήνων της Κύπρου. Το τουρκικό κράτος, βλέποντας την έντονη δράση του Θεόφιλου Γεωργιάδη, αποφασίζει να τον δολοφονήσει και να σιγήσει την φωνή του που φώναζε ακούραστα για την ελευθερία των λαών.

Λίγες μέρες μετά το μεγάλο συνέδριο στις Βρυξέλλες, στις 20 Μαρτίου 1994, πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, πυροβολούν και δολοφονούν τον Θεόφιλο Γεωργιάδη έξω από το σπίτι του στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου. Οι δολοφόνοι του Θεόφιλου ήταν κύπριοι εγκληματίες τους οποίους πλήρωσαν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες για να δολοφονήσουν τον αγωνιστή της ελευθερίας.

Μετά την δολοφονία του Θεόφιλου, εκδόθηκε τόμος με άρθρα και αναλύσεις του, υπό τον τίτλο “Διά χειρός Θεόφιλου Γεωργιάδη”. Μελετώντας ακόμη και σήμερα τα άρθρα και τις αναλύσεις του Θεόφιλου Γεωργιάδη, για την Τουρκία, την Κύπρο και την διεθνή πολιτική, παρατηρεί ο αναγνώστης πόσο εύστοχα, ακριβή και διαχρονικά ήταν όσα έγραφε ο Θεόφιλος.

Μεταξύ άλλων, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης τόνιζε πως μια ισλαμική τουρκία παρόλο που θα αντιπαρατεθεί με τον κεμαλισμό, δεν θα είναι πιο ήπια αλλά ακόμα πιο επιθετική. Άποψη η οποία επιβεβαιώθηκε δύο δεκαετίες αργότερα με την εξωτερική πολιτική του Ερντογάν. Γράφει ο Θεόφιλος σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις 10/3/1990 στην εφημερίδα Εξόρμηση, με τίτλο “Ο Ελληνισμός και οι Τούρκοι. Απάντηση στις διαστρεβλώσεις”:

“…μήπως οι φανατικοί ισλαμιστές του Ερμπακάν ή των ισλαμικών ταγμάτων στην Τουρκία αρνούνται την επέκταση της Τουρκίας; Αυτό που αρνούνται οι Τούρκοι ισλαμιστές είναι η κοσμικότητα του τουρκικού κράτους και η πρωτοκαθεδρία των λαϊκών. Σε περίπτωση που επικρατήσουν, η Τουρκία θα γίνει ακόμα πιο επικίνδυνη. Ας μην ξεχνούμε τη θεωρία του πανισλαμισμού που αναπτύχθηκε παράλληλα με την θεωρία του παντουρκισμού”.

Ο Θεόφιλος υποστήριζε πως η νίκη του Κουρδικού αντάρτικου αγώνα και η αποκοπή εδάφους από το Τουρκικό κράτος θα έφερνε σε κατάρρευση το πολιτικό σύστημα στην Τουρκία, κάτι που θα ωφελούσε και την Κύπρο. Γράφει χαρακτηριστικά στο περιοδικό “Φωνή του Κουρδιστάν” το 1992: 

“Οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις στην Κύπρο στηρίζονται στα λιμάνια της Μερσίνας και της Αλεξανδρέττας. Υποστηρίζονται αεροπορικά από τις βάσεις στο Ντιγιαρμπακίρ και την Μπάτμαν. Δύο επαρχίες που βρίσκονται στο επίκεντρο της επανάστασης του Κουρδιστάν. Ταυτόχρονα τα κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο είναι τμήματα της Γ΄ στρατιάς που εδρεύει στο Κουρδιστάν.

Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη ευφυΐα για να κατανοήσει κάποιος τα οφέλη για την Κύπρο και τον Ελληνισμό από την Κουρδική επανάσταση.”

Σε αδημοσίευτο άρθρο του ημερομηνίας 1/2/1994, με τίτλο “Πρακτικοί τρόποι για υλοποίηση της παλλαϊκής άμυνας”, ο Θεόφιλος προχωρεί σε προτάσεις αντιμετώπισης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η άμυνα της Κύπρου, προτείνοντας μεταξύ άλλων αναβάθμιση του ρόλου των εφέδρων, στράτευση των γυναικών, ενίσχυση των ειδικών δυνάμεων και προτάσεις για προστασία των ακτών και κρίσιμων υποδομών του νησιού.

Από το 1990, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης τάσσεται υπέρ της ευρωπαϊκής ένταξης της Κύπρου καθώς όπως έγραφε θα εμπλέξει το Κυπριακό στις σχέσεις Τουρκίας – ΕΟΚ (μετέπειτα ΕΕ). Πρότεινε επίσης αύξηση των αμυντικών δαπανών και την πραγματοποίηση αεροναυτικών γυμνασίων με την Ελλάδα (βλ. “Πανεθνική Επιθετική Στρατηγική μπροστά στην Τουρκική αδιαλλαξία”, Σημερινή 19/3/1990).

Ο Θεόφιλος θα γράψει επίσης για την υπό συζήτηση βάση λύσης Ομοσπονδίας για το Κυπριακό, την οποία θεωρούσε απαράδεκτη λύση που εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα. Γράφει χαρακτηριστικά το 1992, πως με αυτή την λύση οι Ελληνοκύπριοι θα υπογράψουν την τουρκοποίηση του κυπριακού εδάφους και τη δημιουργία συναιτερικού καθεστώτος προς όφελος των Τούρκων στη νότια Κύπρο που θα κατοχυρώνεται από τη συμμετοχή των Τούρκων στην κεντρική κυβέρνηση κατά παρόμοιο τρόπο με τη ρήση “τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μας”. 

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης υπήρξε ένας λαμπρός επιστήμονας και ένας ακούραστος αγωνιστής της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Ο Θεόφιλος, πέφτοντας νεκρός από τις σφαίρες των τούρκων πρακτόρων, αναδείκτηκε σε ύψιστο πρότυπο αγωνιστικότητας και θάρρους και ο ήρωας Θεόφιλος Γεωργιάδης παραμένει μέχρι σήμερα φάρος που φωτίζει τον δρόμο για την απελευθέρωση της Κύπρου από την τουρκική κατοχή.

Διαβάστε επίσης: “Ο Πόλεμος του Ψύλλου” | Αξιολόγηση του ανταρτοπόλεμου της ΕΟΚΑ από τον R.Taber